And They Lived Happily Never After (REVISED&&COMPLETED)

Chapter 8

Chapter 8:

(JEISHELLE’S POV)

4 months na din ang nakakalipas simula ng maging kami ni Justine. Gulat na gulat sila Mamai at Jame, ang bilis naman daw sila nga inabot ng 2weeks bago maging sila tas kami 3 days lang daw. Haha pero syempre as a friend super happy sila para sa amin. Napakilala ko na rin siya kila mama at papa, sakto umuwi si papa galling hongkong, pasado naman si Justine para sa kanila at tuwang tuwa si mama dahil for the first time ay may naiuwi na rind aw akong lalaki sa bahay. Si Jisong naman walang magawa kundi tanggapin si Justine, para kay Jinny. Hehehe. Sabi ni Mamai ang dami na daw nagbago sakin simula nung naging kami hindi ko naman pansin kung ano ano yung mga yun. Haist, sobrang saya ko kay Justine feeling ko wala ng magpapahiwalay samin, pwera na lang kay Kakai. Pano ba naman kasi, nitong mga dumaan na araw lagi siyang nakatulala tas nung isang beses nung natutulog siya si Kakai yung hinahanap niya, willing naman akong palayain siya eh kahit masakit.

(JERMAINE’S POV)

It’s been 4 months na since nung malaman kong dalaga na si Ishel. Bwahaha, biruin niyo 3 days lang at sila na agad. Pero nakakatuwa kasi bagay silang dalawa. At madami rin nagbago kay Ishel simula nung dumating si Justine, natuto na siyang mahalin ang sarili niya, hindi na siya time maniac, natuto na siyang mag-ayos at ang gaga na ang nag-aaya sakin para gumala. Hahaha. Thank you Lord at dininig niyo yung dasal ko. Salamat po Ishel learned to live her life to the fullest. Salamat din kay Justine, may tiwala ako dun sa lokong yun kahit na hindi maganda yung unang pagtatagpo nila ni Ishel. At tska nakakatuwa rin kasi they are inseperable. Pero may kinukwento sakin si Ishel eh, si Kakai ba un? Hmm, sana kung ano mang pinagdadaanan nila maayos din agad.

(JAME’S POV)

Nakakatuwa sila Jeishelle at Justine, 4 months na sila at sana magtagal sila. Pero pano na lang kung dumating yung araw na Makita ulit ni Justine si Kakai? Alam ko naman kahit papano eh may natitira pang pagmamahal yun kay Kakai -__-

(JUSTINE’S POV)

Ayoosss, 4 months na kami. Nakakatuwa. Ang daming ngyari, pinakilala niya ako sa parents niya, siyempre pinakilala ko din siya kilala mama. At ayun, natutuwa sila for me. Kasi hindi na daw ako nagmumukmok, at nakamove-on na daw ako kay Kakai. Pero syempre kahit na may bago na akong mahal hindi ko parin maiwasang maisip si Kakai, nitong mga dumaan kasing mga araw eh feeling ko lagi ko siyang nakikita.

“Kakai?” sambit ko ng may mahagip yung mata ko na isang babae na may hawak na bata. Andito ako ngayon sa mall, wala lang feel ko lang mamasyal

“Tatin?” sabi niya sakin. So si Kakai nga siya. Hindi ko siya nakilala, nagpagupit kasi ito ng buhok pati medyo pumayat siya. Pero maganda parin siya katulad ng dati.

“Anak mo?” tanong ko habang tinuturo yung batang bitbit niya.

“Ah, eh. Anak natin.” Pagkasabi niya napayuko siya. Anak namin? Kaya ba iniwan niya ako dahil akala niya hindi ko siya papanagutan? “Hmm, sige mauna na ako. Sorry to bother you.” Bigla siyang napatalikod.

“Kakai, siya ba ang dahilan kaya mo ako iniwan? Kung akala mo hindi kita papanagutan, nagkakamali ka. Oo, nung una pinagtitripan lang kita pero Kakai nung tumagal minahal na kita, sobra pa sa sobra.” Napaluha ako nung binitawan ko yung mga salitang iyon. Tas napaharap ulit siya. “I’m sorry kung hindi ko agad sinabi sa’yo yun. I’m sorry na nasaktan, I’m sorry din kung naduwag ako na sabihing mahal kita” bigla ko siyang niyakap. Fuck, biglang pumasok sa isip ko si Jeishelle.

“Tatin, may Jeishelle ka na. at tska, ok lang naman kami ng anak mo.” Pano niya nalaman yung kay Jeishelle?

“Teka paanong----“

“Si Jame, nagkasalubong kami nung isang beses at kinuwentuhan niya ako tungkol sayo. Wag kang mag-alala hindi ko sinabi sa kanya yung tungkol kay Alex” so Alex pala ang pangalan niya. Kamukha ko, ay hindi kamukha niya. Kamukha naming pareho.

“Kakai mahal parin kita.” Pagkasabi ko nun biglang dumating sa Jeishelle, nakalimutan ko bumili nga lang pala siya. “Jeishelle?”

“Sabi ko na nga ba kahit papaano mahal mo parin siya. Hi Jeishelle nga pala, sino siya?” tanong niya kay Kakai habang tinuturo si Alex.

“Anak namin. Look Jeishelle, I’m really sorry. I don’t want to ruin your relationship.” Sabi ni kakai habang papalayo.

“Kakai, anu ka ba. Ok lang sa akin. I love Justine very much. Pero unang unang palang hindi ko na lovestory ‘to kaya hinanda ko na ang sarili ko sa mga ganitong pangyayari.” Sabi niyang, napansin ko ang unti unting pagpatak ng luha sa mga mata niya. “Kung mahal mo pa siya I’m very willing to let him go, kasi ayoko naming lumabas na kontrabida sa lovestory nyo. Kakai, kung alam mo lang kung gaano ka pa niya kamahal. Tuwing nakakatulog yan pangalan mo parin ang sinasambit niya. Alam ko namang minahal ako ni Justine kahit papaano, naramdaman ko yun. Pero syempre iba pa rin yung first love kaya siguro hindi ka niya makalimutan” pagkasabi niya nun nagsmile siya at sabay punas sa luha niya.

“Jeishelle , I’m really really sorry. Minahal kita, sobra. Pero kasi yung kay Kakai—“ niyakap ko siya at pinunasan yung luha niya.

“Alam ko yun Justine, kaya sumama kana kay Kakai at baka mamaya magbago pa yung isip ko.” Nagsmile ulit siya pagkasabi niya nun.

“Jeishelle, maraming salamat. Sana mahanap mo din yung lalaking para sayo.” Sabi ni Kakai, niyakap niya si Jeishelle pagkatapos nun.