Dear stranger,

Lucas

Hij leest de laatste brief voor hem, van haar.

Hij houd van alles aan haar.

Maar dat is niet genoeg.

Ze zou nooit meer genezen van het zwart dat haar verteert.

Dear stranger,

Je maakt me beter.
Een beter mens.
Een beter wezen.
Alleen kan ik het niet...
Het zwart zit te diep in mijn hart.
De dood van iedereen om me heen was niet eens zo zwart als mijn gevoelens en mijn gedachten...

Ik ben niet meer te maken,
ik ben als een kapot stuk speelgoed.
Ik wordt weggegooid.

Dus ik moet gaan.
En de wereld verlossen van een ziek zo zwart als de mijne.
Het is niet eerlijk dat ik dit doe,
Maar het kan niet anders...
Ons lot was vervlochten.
Onze wegen scheiden nu...

Hij keek haar aan en hield zijn tranen in.