Dear stranger,

Liv

Ze kijkt hem aan.

Hij kijkt niet terug.

"Ik moet wel." Fluistert ze.

"Deze wereld heeft geen plek voor mij..."

Ze neemt zijn gezicht in haar koude handen.

Hij knikt langzaam en neemt haar hand

Ze voelt zijn verdriet.

Zij voelt geluk.

Ze kan dit eindelijk achter laten
en haar het laatste wat ze zou voelen is geluk.

Dat door haar aderen lijkt te stromen.

Allemaal omdat hij haar vliegtuigje vond.

Ze loopt naar het dak.

Met hem op haar hielen.

Ze kijken hoe de stad tot rust komt in de avond zon.

Hoe hij langzaam uitdooft.

Ze neemt zijn hand en fluistert:
"Ik hou van je."

Dan valt ze naar beneden.

Met een lach op haar gezichtje.

Haar gezicht dat hij zo graag nog een keer zou kussen.

Maar hij kan alleen kijken.

En denken:
"Ik ook van jou."