Część 2

47 1 0
                                    

Jestem Emily. Jestem małą cząstką tworzącą ten okropny świat, a raczej nią byłam. Czemu mówie w czasie przeszłym? Zaraz się dowiecie. Dziesięć lat temu, czyli kiedy miałam 17 lat, mieszkałam w Londynie. Historia banalna, zakochałam się w chłopaku z pewnej uczelni. Wysoki, wysportowany, przystojny obiecywał mi wspólną przyszłość, mówił "Kocham Cię", a ja głupia wierzyłam. Byłam naiwną smarkulą, która już wtedy myślała o ślubie z tym palantem. Stało się. Zaślepiona miłością zgodziłam się na wszystko. No i wpadliśmy. Zaszłam w ciążę. Płakałam, przepraszałam go, a on zostawił mnie samą. Załamałam się, liczyłam na pomoc bliskich. Myślicie, że mi pomogli? Nawet nie wiecie jak bardzo się mylicie. Pamiętam, że rodzice, a zwłaszcza ojciec, strasznie się wkurzyli. Kazali mi usunąć dziecko. Nie miałam innego wyboru. Musiałam zabić moje maleństwo... To wtedy pierwszy raz "spotkałam depresję". Przyjażniłyśmy się rok, a później nadszedł czas rozstania. Wyjechałam do Polski. Myślałam, że zaczne nowe, szczęśliwe życie. Niestety, pomyliłam się.

Jak stać się nikimWhere stories live. Discover now