When it Rains (Saavedra Series #1)

Chapter One (That Summer)

-10 years ago -

Nicholas Antonio "Andy" Rivera

"bro I'm on my way , nandun na rin sina Paul nagseset-up"

"ok I'm heading out now" sagot ko and I ended my call

That was Luke our Student Council President at ako naman ang Vice President. 3 weeks na lang bago matapos ang summer break before senior year and nag plan ang student council ng mga activities like workshop and outreach program for the summer and our last one is an outreach program sa isang orphanage malapit sa beach.

Chineck ko if complete na yung mga spare battery and memory cards ng camera na dadalhin ko. Aside from student council, President din ako ng Tennis and Photography Club ng School for 2 years now

Tennis is actually the sport my Dad chose for me and Photography naman ay hobby ko maliban sa pagguiguitara which is malayong suportahan ng tatay ko.

Kinuha ko yung susi ng sasakyan at ng bahay at umalis na papunta sa orphanage. Hindi naman siya ganun ka layo sa subdivision namin lalo na if sa may shortcut ako dadaan mga 20-25 minutes drive lang siguro papunta sa may orphanage. Malapit kasi yung orphanage sa may beach and paminsan minsan pumupunta ako dun sa may lighthouse kaya narin na discover ko yung shortcut.

Pagdating ko patapos na mag setup ang mga kasama ko pati narin ang mga theatre club sa may Activity hall ng orphanage .Ibinaba ko yung bag at kinuha ang camera, incharge ako sa documentation ng mga activities namin.

"Wala pa sina Kaye?" tanong ko kay paul habang dinidikit ko yung name tag ko sa may kaliwang dibdib

"nagpickup pa sila ni Jasper ng mga pagkain" sagot sakin ni paul habang busy sa paglalaro ng rubics cube

Mayamaya ay nagsipasok na sa activity hall yung mga bata at nagsiupuan at nag start na yung program namin. una nagpakilala muna kami isa isa at nag warm up exercise at pagkatapos ay nagpresent na yung theatre club. Enjoy na enjoy sila sa palabas lalo na nung nag games kami at nagbigay ng mga prizes. Aliw na aliw din yung mga staff ng orphanage at yung mga volunteers nila.

Pagkatapos ng games ay nag lunch break na kami.

Yung sandwich lang yung kinain ko mula sa snacks kanina bago ang games kaya habang kumakain sila ay lumabas ako sa may garden.

Sakto lang yung laki ng compound ng orphanage. Nagikot ikot ako at kumuha ng mga shots,may parang maliit silang taniman ng mga gulay at may maliit din na garden. May playground sa may bandang kanan at ilang benches at tables.

"wow what a view" sabi ko sa sarili ko ng makarating ako sa may dulo kung san matatanaw yung dagat at ang light house at kumuha ng ilang shots. Wasn't expecting na ganito ka ganda ang view ng dagat at ng light house mula dito sa orphanage sana dinala ko yung film camera ko. Honestly speaking, it's a perfect location for a vacation house. I'm speechless I can't find a perfect word to describe how beautiful the scenery from here.

I took a seat facing the sea and appreciate it for a couple more minutes bago ako bumalik sa loob. At napaisip ako . . . parang katulad din ako ng mga bata na nandito sa orphanage na iniwan ng mga magulang nila.

Our mom left us 5 years ago without a word tandang tanda ko pa ang gabi na yun. Nagising ako sa ingay na nanggagaling sa kwarto ng mga magulang ko pero medjo nasanay na ako sa mga away nila but that night was different at di ko inaasahan that was the last night na makakasama ko yung mother ko.