The 81 Hungergames.

Part 7

De volgende 2 trainingsdagen vliegen voorbij, ik heb wat geoefend met speerwerpen - wat ik trouwens ook redelijk blijk te kunnen - en ik heb wat bijlen geprobeerd te gooien.

Voor de rest heb ik me vooral gefocust op de survival onderdelen.

Ik heb zelfs nog even gezwommen met Kaine en Katleen, wie echt heel aardig blijken te zijn.  Als ze ooit mijn hulp nodig hebben in de arena, zal ik er voor ze zijn.

Ik heb verder niet meer met de messen geoefend, want dat kan ik wel.

Ik heb me zo zwak mogelijk opgesteld en ik hoop dat de beroeps me zijn vergeten. Ze focussen zich nu meer op Grace, het 18-jarige meisje die goed blijkt te zijn met bijlen.

'Zarah! Daar ben je. Al klaar voor vanavond?' Vraagt Bruce.

Dat is waar ook, vanavond zijn de scores.

'Ehm, ik denk het. Ik ga laten zien wat ik kan.' Bruce knikt.

'En jij, Collin?' Vraagt hij.

'Ik ben er helemaal klaar voor, ik heb niks om voor te vrezen. Je kent me toch.' Antwoord Collin.

Collin is blijkbaar weer helemaal de oude, helaas.

Lia komt aangesneld. 'Zarah, Collin, we moeten gaan.' Lia begeleidt ons samen met Bruce naar de wachtruimte.

Daar zit Kaine te wachten.

'Ga hier maar zitten.' Zegt Lia, wijzend naar 2 zwarte stoelen.

Collin en ik knikken, terwijl we plaats nemen.

'Hoi Kaine,' begroet ik hem vrolijk. 'Is Katleen nu aan de beurt?'

'Ja, ik hoop dat ze het goed gaat doen. Ze kan niet echt wat met wapens.'

'Oh, ik hoop het ook voor haar.' Vertel ik hem. Dit keer meen ik het oprecht.

Collin rolt met zijn ogen. 'Alweer zwakke vriendjes gemaakt, zo te zien?'

Ik zucht luid. 'Kaine is allesbehalve zwak.'

'Waar bemoei jij je trouwens mee? Wij worden toch geen bondgenoten.' Vraag ik hem boos.

'Je hebt gelijk. Ik ga niet om met zwakke mensen zoals jij.'

Collin staart met een boze blik in zijn ogen naar de vloer.

Kaine wordt net omgeroepen en staat op. Ik wens hem snel succes.

In de tussentijd wisselen Collin en ik geen blik en geen woord, waardoor de tijd alleen maar langer duurt.

Ik zucht opgelucht als mijn naam omgeroepen wordt.

Ik loop naar binnen en stel mezelf voor.

De spelmakers lijken niet aardig op te letten, waardoor ik het gevoel heb dat ik iets extra bijzonders moet doen.

Ik pak een setje messen, maar besluit bij de survival te beginnen.

Ik loop naar een scherm en klik alle giftige planten aan, in een hele snelle tijd.

Ik ren naar het parcours, en klim er snel doorheen.