'Zarah, opstaan! Vandaag is de grote dag!' Kirt Lia opgewekt. Ze trekt de gordijnen met een ruk open.
Ik kreun lichtjes, door het felle licht. 'Mag ik nog een kwartiertje blijven liggen?' Vraag ik terwijl ik zachtjes gaap.
Lia kijkt me afkeurend aan. 'Nee, mijn kind. Vulvia en Farah hebben je nodig. Je moet er op je best uitzien tijdens de interviews.' Ik zucht hoorbaar, maar klim toch uit bed en begin mijn haar te kammen. Vulvia heeft gelijk, ik heb inderdaad veel klitten!
Na een halfuurtje heb ik mezelf fatsoenlijk gemaakt, ik heb een simpel blauw t-shirt met een spijkerbroek aan en heb mijn versleten enkellaarsjes van thuis aan. Wat mis ik district 11..
Ik loop naar de eetkamer en Lia trekt me gelijk mee. Ze zei dat ik te laat was om nog te eten, want het interview gaat voor.
Ik zie het bekende gebouw waar alle stylisten werken. Het gebouw heeft namelijk de vorm van een 6 hoek, en op iedere onderste en bovenste helft staat een district met daarbij de namen van de stylisten en adembenemende kleurrijke schilderingen.
'Ah, Zarah, daar ben je al.' Glimlacht Farah. 'Vulvia is even je jurk ophalen en,' Ze stopt midden in haar zin en kijkt me even diep aan, 'oh god, Zarah. Er moet veel aan jou gebeuren! Ik moet meteen aan de slag.' Ik zucht van binnen. Dankjewel Farah.
Farah harst mijn lichaam, zodat er geen haartjes meer zichtbaar zijn. Ik vind dit persoonlijk onnodig, maar ik laat het toe. Daarna smeert ze mijn huid in met een soort olie, ruikend naar het bos. Ruikend naar thuis.
Mijn huid glimt helemaal door de olie en ik voel me meteen een stuk zelfverzekerder. Ook deed Farah mijn haar, iets wat Vulvia normaal doet, maar Vulvia was er nog niet en anders zouden we het niet redden had Farah mij verteld. Farah krult mijn haar en zet er wel blonde extensions in. Ik kijk in de spiegel en begin te glimlachen. Farah is gespecialiseerd in make-up, maar zelfs mijn haar doen kan ze goed! 'Bedankt Farah!' Glimlach ik.
'Oké, dit ziet er al beter uit,' zegt Farah, terwijl ze nadenkt. 'Vulvia had er al moeten zijn. Ik wil je eerst aankleden en dan pas beginnen met je make-up, maar als Vulvia nog later komt redden we het allemaal niet meer!' Farah kijkt me gestresst aan.
Vulvia komt met een bezweet gezicht aanrennen. 'Sorry dat ik...' Vulvia gaat gebogen staan met haar handen op haar bovenbenen. Ze hijgt hevig. 'Te laat ben. Je jurk was nog niet gestoomd. Een fout on het systeem, dus ik moest het net nog snel stomen!'
Farah kijkt geschokt. 'Wat een vreselijk verhaal! Je ziet er niet uit, Vulvia. Hier, neem mijn spray.'
Vulvia spuit wat spray op haar huid en op magische wijze gaan haar zweetdruppels weg en zit haar make-up weer perfect. 'Bedankt Farah!' Glimlacht Vulvia. 'Ik moet deze spray misschien zelf ook maar eens kopen voor noodgevallen! Maar we moeten snel aan de slag!'
Vulvia haalt mijn jurk uit de hoes en mijn adem stokt even. Hij is zo mooi! Hij doet me denken aan thuis.
De jurk is gemaakt van verschillende kleuren bladeren, die aan elkaar zijn gebonden in een jurk. Een kleurexplosie van geel, groen, rood, oranje en bruin. Vanaf mijn taille zijn er groene stukken stof aangemaakt, die om mijn lichaam zwieren. Ik voel me net een bosprinses!
Zelfs op mijn bruine hakken zitten verschillende kleuren bladeren. Ik begin te stralen van geluk. 'Bedankt Farah en Vulvia!' Zeg ik oprecht.
'Graag gedaan, Zarah. Maar je bent nog lang niet klaar!'
Ik krijg een mooie kroon gemaakt van takken en bladeren op mijn hoofd. Ook geven ze me een bijpassende armband met een ketting.
Farah kijkt op de grote klok. 'Oh nee! Het is al zeven uur. We moeten echt opschieten. Vulvia, geef jij me alles aan voor haar make-up?'
'Komt voor elkaar!' Roept Vulvia, terwijl ze opnieuw begint te rennen om de make-up bij elkaar te zoeken. Ze geeft Farah wat aan. Ik ben inmiddels al in een stoel gezet door Farah. Tegenover me hangt een groot doet over iets heen, wat volgens mij een spiegel is.
Farah brengt wat producten aan op mijn huid, waarvan ik niet gezien heb wat ze nou zijn. 'Oké, je bent klaar.' Glundert Farah.
'Klaar om in de spiegel te kijken?' Vraagt Vulvia me, terwijl ze me aankijkt. Ik knik lichtjes en Farah haalt het doek van de spiegel af.
Ik schrik en dat is ook wel te zien in mijn gezicht.
Ik zie er zo... anders uit? Hoe hebben mijn stylisten dit nou voor elkaar gekregen. Ik kijk ze glimlachend aan en geef ze snel een knuffel. Ondanks al het vreselijke hier, heb ik wel wat leuke mensen ontmoet.
Ik heb een laagje poeder op mijn gezicht met een licht rode rouge die mijn wangen accentueert. Mijn oogschaduw basis is bruin, met daarin de verschillende kleuren van de bladeren, rood, oranje, geel en groen. Ik heb, net als mijn kleur rouge, lichtrode lippenstift op.
Het lijkt veel make-up, maar het valt allemaal op zijn plek. Ik zie eruit als een prinses uit het bos, een bosprinses.
'Ik kan jullie nooit genoeg bedanken, ik ga jullie echt missen!' Roep ik uit, terwijl ik begin te snikken.
'Niet huilen, Zarah! Dan loopt je make-up uit.' Roept Farah terwijl ze me samen met Vulvia in een knuffel trekt. 'Wij gaan jou ook missen.' Zegt Vulvia.
Farah kijkt me grondig aan. 'Je bent prachtig en helemaal klaar voor de interviews!'
JE LEEST
The 81 Hungergames.
FanfictionDistrict 11. Erg goed hebben we het hier niet, maar het is zeker beter dan in het armoedige District 12. Ik, Zarah Cardesh, woon samen met mijn vader, moeder en mijn kleine broertje, genaamd Zac, in District 11. We zijn niet heel geliefd in Distr...