CHAPTER 14: ALMOST TWAYLEM'S POV
bat ba nang asar nalang silang bigla? Hindi nila na ang hirap mag pang ganap na hindi kinikilig? Pero alam ko, deep inside ng mga ugat ugat ko sa puso.. Wala akong gusto kay Tao. Pero BAT GANUN MAG REACT YUNG KATAWAN KO NG MAG KURUS ANG LANDAS NAMIN?
di kaya nag kakagusto na nga ako sakanya?
''HOY!''
''ay kabayo! Bat ba----'' ng makita ko kung sino ang nag HOY. Heto nanaman, nag rereact nanaman yung katawan ko.
''ANO?!'' sabay kunot ng noo ko, para kunware galit.
'''BAT MOKO BINATO NG WALIS?!'' ang babaw talaga niya! Binabawi ko na.. Buti nalang madali akong ma turn off.
''BAT MO AKO BINASA?!'' o yan pantay na kami. at pag katapos nyan, nanahimik kaming pareho.
TAO'S POV
''ahh.........'' paano ko ba uumpisahan? Tang*na.. Hassle!
''ANO?!'' walang ibang tono ang bibig niya, siguro pag isinali sa choir tong babaeng to. Walang duda soprano agad siya.
TWAYLEM'S POV
''OH!'' bat ba bigla siyang nag sasalita? Hindi ba niya alam na kahit hindi niya sinasadyang manggulat e nagugulat ako?!
''Aanhin ko yan!?!'' inabot niya lang sa akin yung jacket niya.
''ayoko nga baka mamaya may B.O kapa, map-----'' dahil ayokong suutin yung jacket niya. isinuot niya ito sa akin, i mean ipinatong niya lang s balikat ko. ''sisipunin ka. kahit huwag mong isuot, ang importante hindi mahanginan yang likod mo..'' nabaling ang atensyon ko sa jacket. At palihim na ngumiti.
sabay upo niya ng de otso. At sandal sa bench na inuupuan namin na nakalilim sa ilalim ng napakalaking puno ng akasya. At tingin lang siya sa taas.
''Twaylem..''
''tama ba ang narinig ko? Tinawag mo ako sa tamang pangalan ko???''
''ahh este Eskepik.'' ang sama talaga ng ugali niya. Pero huwag nating iligaw ang usapan. Tinawag niya ako sa pangalan ko.
''may gagawin kaba bukas?'' napaisip bigla ako.. Inisip ko kung may gagawin ako. Bukod sa pag bubulakbol, pag iinternet, pag sho-shopping, matulog, kumain ano paba ang gagawin ko?
''hmm hindi naman masyadong busy ang schedule ko bukas, I mean wala naman akong gagawin bukas. Bakit mo natanong???'' umiling lang ito.
''wala naman. Boring ng buhay mo no? Pakamatay kana!'' tumayo na ito at umalis na.
''sira ulo!!'' sigaw ko sakanya.
♥KINAGABIHAN♥
habang naka upo sa kama ko , yung tipong naka taas yung dalawang paa at yakap yakap yung mga tuhod ko. Habang naka pajamas na at naka ipit ng loose bun. Pinag masdan ko yung Jacket na pinahiram ni Tao, nakasabit kase ito sa pinto ng walking closet ko.
''Tao, alam mo.. Gwapo ka sana. Kaya lang.. sa maling tao ka napunta e.'' napa buntong hininga nalang ako..
at parang may mallit na boses na bumulong sa akin
''kung ikaw ba yung linigawan niya? May magbabago ba??'' sinapok ko ang sarili ko. Siguro masyado lang akong pagod. Kailangan ko lang matulog.. Pagod lang ang utak ko.. ng nahiga na ako..
''BAKIT BA HINDI MO TANTANAN YUNG UTAK KO? MAG PA TULOG KA NAMAN!!!!!!'' *kuroook-koooooooo*
11:30am ng may narinig akong kumakatok. At kasabay ng katok na yun ay yung pag ri-ring ng cellphone ko.
BINABASA MO ANG
LABYRINTH ACADEMY(TO BE RE-PUBLSIHED SOON)
Подростковая литератураPUBLISHED BY VIVA PSICOM