She

oh my god

7:55 ახალი დღე ახალი ფურცელი....ბლა.. ბლა.. ბლა...
ავდექი .
სააბაზანოში შევედი თავი მოვიწესრიგე და გამოვედი. ტანისამოსის ასარჩევად
დიდი დრო არ დამიხარჯავს ატმისფერი მაღალწელიანი ნაჭრის სრული შარვალი  ჩავიცვი . თეთრი მაისური ჩავიკეცე და ამავე ფერი ფეხსაცმელი მოვირგე დაბალ ქუსლებზე. ჩანთა ავიღე და სმაზარეულოში შევედი
. არაფერი მიჭამია. წყალი დავლიე და სახლიდან გამოვედი . საცობის წყალობით 25 წუთი დამჭირდა. "სამსახურში" მისაღწევად. თუმცა არ დამიგვიანებია. შევედი თუ არა დაცვას მივესალმე  და ფეხი შევდგი იმ კაბინეტში რომელსაც დღეიდან ჩემი ერქვა . ჰაჰ
დავჯექი.
კარზე კაკუნია.
-ამმ.. მობრძანდით
(ის კაცი იყო . სხცა გოგონაში რომ ავერიე თუ რაღაც)
-მისს.. ეს ორი საქაღალდე, გაეცანით, ყველაფერი გარკვევით წერია  თუ ვერ გაიგებთ პირველ სართულზე ვიქნები.
-ამმ. კარგით გმადლობთ
თავის დაქნევით შემოიფარგლა და ოთახიდან გავიდა.
10 წუთუც არ იყო გასული რომ ზეინმა შემოაღო კარი.
იმის გახსენებაზე თუ გუშინ რაც " ვიკადრე"  .ოდნავი სირცხვილის გრძნობაც კი გამაჩნდა.
-პატარავ..
ჰმმმ... მისი ბაგეებიდან წარმოთქმული ეს სიტყვა საოცრად ჟღერს..
თუმცა... სახეზე გამომეტყველება ზედმეტად სერიოზული იყო.. რაც მაიძულებდა რაღაც ცუდზე მეფიქრა..
ზეინის თვალთახედვით*~*
-პატარავ
..ეს ვთქვი თუ არა დავინახე როგორ ესიამოვნა ეს.. ჰმმ.. მეც მსიამოვნებს პატარას რომ ვეძახი. .. ჯანდაბა რა გამიკეთა ამ გოგომ ვინმე ამიხსნის.?
მაგრამ ჯანდაბა..ამის დედაც ეხლა ამზე ვერ ვიფიქრებ.
-"მამაჩემი" ის აქაა
-რრა?..  დაიბნა
-გაიგო რომ კორეაში არ ხარ.. ჯანდაბა აქედან უნდა წახვიდე..  მე წაგიყვან ქალაქგარეთ ერთ სახლში..
მაგრამ ეხლა ის აქაა. და ცოტა ლოდინი მოგიწევს. ცხვირი არ გამოყო.მისი ხალხი დერეფანშია.
-ამ.. კარგი.
შუბლზე ვაკოცე და ოთახიდან გავედი..
ქვემოთ ჩავედი და ..
-მამა ..(ხელოვნური ღიმილი ავიკარი სახეზე)
-ზეინ.. შვილო.. როგორ ხარ.
-არამიშავს. რას მივაწერო შენი ჩამოსვლა?
-არ შემიძლია შვილი მოვინახულო?
-რათქმაუნდა შეგიძლია ..უბრალოდ ძალიან დაკავებული ხარ , ყოველთვის..
-კარგი..კარგი.. გამომიჭირე, ეხლაც ფაქტიურად საქმეზე ვარ ზეინ.
-რა ხდება?
-ის ბოზი .. აქააა. კორეაში არ ბრძანდება... გამაცურეს
ძარღვები დამეჭიმა როდესაც  მას ბოზი უწოდეს...
-ზეინ. ეხლა სასტუმროში უნდა წავიდე დასვენება მჭირდება. მაგრამ უკვე დღეიდან იწყებს ჩემი ხალხი მის ძიებას ამიტომ.. ვერ გამექცევა.. ვერ. შურს ვიძიებ... მე ყოველთვის, მთელი ბავშვობა, მთელი ცხოვრება მეორე შვილო ვიყავი მეორე ადგილზე..  მშობლებს მამისი უფრო.უყუვარდათ.. ძალიან კარგი ვქენი რომ ყველა "ამოვხოცე".მაგრამ ეს პატარა ვირთხა კიდევ დარჩა. მას გავანადგურებ მოვკლავ მაგრამ ჯერ ყველაფერს წავართმევ რაც კი გააჩნია.
-მივდივარ. ზეინ. დროებით.
(გადამეხვია და წავიდა. მისი ნაბიჭვრებიც თან გაიყოლა)
ზემოთ ავედი. და დავინახე კარებიდან როგორ იყურებოდა..ხომ ვუთხარი.  რატომ არ ესმის.. დამინახა თუ არა გაფითრდა.. 
კარი შევაღე შიგნით შევედი  და მოვხურე.
-რა გითხარი პატარავ?
არ მიჯერებ?
-მე..  გავიგე რომ წავიდნენ .. და..
-კარგი კარგი... წასვლის დროა.
-და.. შენ?
-რა მე?
-შენ სად იქნები.?
-მე შენთან ერთად ვერ დავრჩები.იეჭვებს რამეს.
მაგრამ ჩემი ორი სანდო ბიჭი იქნება პლიუს ამას შესასვლელში ვიდეოთვალია. სახლის გარშემო ყველაგან..არ ინერვიულო. შევეცდები ხშირად მოვიდე
-კარგი.  თავი დახარა და უკან გამომყვა დერეფანში.მომეჩვენა თუ გული დასწყდა?
ჰმმ. მანქანაში ჩავსხედით და გზას გავუდექით გზა დაახლოებით 20 წუთი უნდა.გაგრძელდეს..
-მამიკო..  ვითომც არაფერი მოტრიალდა და ეს თქვა.. მხოლოდ მერე გაიზარა...
ჯანდაბა. მან მე მომმართა. რატომ.აკეთებს ამას.
-ამმ ..  მეე ბოდიში.. ზეინ. იცი არ ხარ ვალდებული ჩემს გამო თავი საფრთხეში ჩაიგდო...და..
-შეწყვიტე.. სისულეებს მოეშვი..
ულამაზესია..
-მაგრამ ზეინ. ტანსაცმელი და მსგავსი რაღაცეები.. მე მოგიტან  . უბრალოდ შენი სახლის გასაღები მჭირდება..
-ამმ. კარგი.

დავბრუნდიი.ბოდიში ძალიან დიდი ბოდიში რომ ამდენ ხანს ვერ დავდე მოთხრობა. მაგრამ... გამოსვწორდები.. ხვალ 2 თავს დავდებ💗 მადლობა იმათ ვინც კითხულობთ ამ მოთხრობას. თუ მოგწონთ ხმა მიეცით. პირველი მოთხრობაა რომელსაც ასე საჯაროდ ვწერ და თუ რაიმე უარყოფითის თქმა შეგიძლიათ მაშ თქვენს ხელში ვარ დააკომენტარეთ და აუცილებლად გავითვალისწინებ. ❤💫