She

kill me

-ზეინ
-ჰმმ.
-მომიყევი გეგმის შესახებ
-რათქმაუნდ პატარავ. არცისე რთულია .. მთავარია გაუთვალისწინებწლი არაფერი მოხდეს.
-ამოღერღე ზეინ
- მოთმენელი ხარ პატარავ.. მოკლედ ჩვენ გავითამაშებთ საკუთარ სიკვდილს. მამაჩემის თვალწინ .
- როგორ?
-როგორ და ერთმანეთს "მოვკლავთ" პატარავ...  მთავარია დაიჯეროს ის რომ.ორივე მკვდრები ვართ. შემდეგ კი  ..
-ჰმმ..  ზეინ.
შემდეგ მე ვიცი რაც უნდა ვქნათ მამიკო..
-აბა?
-მოკლედ მისი კოშმარი უნდა გავხდეთ და ის გავანადგუროთ. ისე რომ ვერ გაიგოს თუ ვინ მოსპო ის.   გამეცინა
-პატარავ .. ჰაჰ..  რა გაცინებს. მართლა მაგას ვაპირებდი.
-ოუ..
- შემომხედე  
-გისმ..   *სიტყვის დასრულება ვერ მოვასწარი  როდესაც ზეინმა ჩვენი ტუჩები შეაერთა  .. ფეხები მის წელს მოვხვიე ,ხელები- კისერს. ის სავარძლიდან წამოდგა და კიბეებზე დაიწყო სვლა.  რამაც ოდნავ ამაფორიაქა . ვერ მივხდი ეს კარგისმანიშნებელი იყო თუ პირიქით. . 
-პატარავ.
-გისმენ.
-მინდა რომ ჩემი იყო.  მაგრამ მზად თუ არ ხარ არაფერს დაგაძალებ. 
-იცი.. მმ.  ჯობია მოვიცადოთ.
-რათქმაუნდა...* გაიგო თუარა დავინახე რომ  ცოატა არ იყოს და იმედები გაუცრუვდა მაგრამ. ის მზად იყო შეჩერებულიყო  ჩემს გამო..  ჩამომსვა და კიბეებზე ჩასვლას აპირებდა თან ლაპარაკი დაიწყო -  მოცდა.. მოცდა მაგარია. არაა პრობლემა.
-ვიხუმრე ზეინ.  ამოდი და  მაკოცე..  გაიგონა თუ არა ჯერ გაკვირვებულმა გამომხედა შემდეგ კი  დავინახე თვალები როგორ წამოენთო
-პატარავ..  მაიმუნი ხარ..
დ აჩვენი ტუჩები კვლავ შეერთდა..   ოთახში შემიყვანა და ლოგინზე გადამაწვინა..მისი ტუჩები.  რაღაც საოცრებაა... ყველგან მეხებოდა ... მის წინ  უკვე საცვლების ამარა ვიყავი . 
ზეინის მაისურს ხელები ჩავავლე და ნეტა არ გამეხადა. მისი სხეული ღმერთო .. არ შემიძლია,არ შემიძლია  შევეგუო მის უნაკლოებას.  ღმერთო
-პატარავ მენდობი?
-რათქმაუნდამამიკო
- შარვლის ღილი გავუხსენი.  მისი  ტუჩები  ნიშნებს ყველგან  მიტოვებდა. 
-აჰჰ.  ზეინ..
-პატარავ... რაღაც უნდა გაგიკეთო ჯერ.
-აჰამმ...
-საცვლებიც გამხადა. და მის წინ სრულიად შიშველი ვიყავი. 
-უნაკლო ხარ პატარავ...
- ეს თქვა თუ არა მისი ენა   საშოშთან ვიგრძენი და.. 
-აჰჰ.. ჯანდაბა ზეინ..
-საოცრად სველი ხარ პატარავ და გემრიელი..მაგრამ ვერ გაგათავებინებ  არ შემიძლია უნდა  გიგრძნო. 
*თავი დავუქნიე .  ლაპარაკის თავი უკვე აღარ მქონდა....
-შარვლისკენ გადაიხარა და  პრეზერვატივი ამოიღო. 
-ზეინ. 
-გისმენ პატარავ. 
-მე...მე მინდა რომ გაგიკეთო
-რათქმაუნდამოდი.. ჩაიცინა
-წამოვდექი.. ჯანდაბა რამხელააქვს..
-დაწექი. მიბრძანა როცა პრეზერვატივი  ჩემდა გასაკვირად ყოველგვარი "შეფერხების " გარეშე ჩამოვაცვი..
-შევეცდები არ გატკინო.
-აჰამ..
მაკოცა და როდესაც კოცნაში ვიყავი გართული..სწორედ   მაშინ შემოვიდა
ღმერთოო. როგორი მწარეა..
-პატარავ...მე ..
-განაგრძე ზეინ.  
ის უფრო ღრმად შემოვიდა, მოძრაობებსაც აუჩქარა..  თან  მთელს სხეულს მიკოცნიდა..
ჯანდაბა.. 
-პატარავ მალე გავათავებ. 
-თავი დავუქნიე..
-  5წუთში უკვე  ჩემს გვერდით  სუნთქვადარეგულირებული  ზეინი  იწვა და  თავზე მეფერებოდა..
-პატარავ..
-გისმენ ზეინ..
-მიყვარხარ
მას . მას.. მას.. ჯანდაბა. მას ვუყვარვარ.  მეც მიყვარს. ძალიან მიყვარს
. ერთადერთია ვინც გვერდში მიდაგს ბოლო  დროის განამვლობაში...ის მიცავს.. ჩემზზე .. ჯანდაბა ჩემზე ზრუნავს..
-მამიკო. მეც მიყვარხარ ძალიან ძალიან.
ჩაიცინა.. ვგიჟდები მისი ყველაფერი მაგიჟებს.
-დაიძინე.პატარავ.. ტკბილი ძილი.
-შენც ზეინ.
  3 დღის შემდეგ *~*
-პატარავ?მზად ხარ.
-კი ზეინ. მზად ვარ.  
-პატარავ მომისმინე. სროლაც გასწავლე.  ყველაფერი დავალაგეთ.. ისე როგორც საჭიროა.. .. მაგრამ ყოველთვის  არსებობს შანსი იმისა რომ რაიმე ისე არ წავიდეს როგორც  ვაპირებთ. მაგრამ არ დაიბნე.. ყოველთბის იცოდე რომ მე გყავარ.
-მიყვარხარ ზეინ
-მეც მიყვარხარ პატარავ.
მანქანა გაჩერდა . ვღელავ მიუხედავად იმისა რომ მომზადებული ვარ. მიუხედავად იმისა რომ  ზეინის რამოდენიმე სანდო კაციც აქ არის  დამიუხრდავად იმისა რომ თვითონ ზეინიც გვერდში მყავს.. რამე რომ დაუშავდეს? ჯანდაბა სკოტ. გამოფხიზლდი.
-პატარავ.  დავიწყეთ.  ხელები მომეცი.
- წამოდი ..  ერთი იარაღი რომელიც უნდა ამომიღო მარცხენა ჯიბეშია.
-კარგი.
-წავედით.
ზეინმა იარაღი შუბლზე მომადო და ისე გადამიყვანა მანქანიდან შენობაში  შესვლა ვერ მოვასწარით როდესაც თავად მისი უმაღლესობა დაცვასთან ერთად გამოვიდა .. და როგორც კი დამინახა
. თვალები გაუნათდა. 
-მამა.. მოვიყვანე.. ვიპოვე..
-ყოჩაღ შვილო  . ყოჩაღ.. შემოდი.  და შემოიყვანე..
-   როგორც კი ზეინი დაიძრა იმწამსვე იარაღი ამოვაძრე მისი ჟიბიდან. 
-სკოტ იარაღი დაუშვი.
-მალიკ არა.. მამაშენივით მხეცი ხარ შენც მოკვდები და ისიც..
-მამა. შედი რაიმე არ ადაგიშავდეს
-თქვა თუ არა ეს ზეინმა მე გამლვკარი სასხლეტს თითი და მანაც. რათქმაუნდა დამცავები გვეკეთა. ორივე ბალახზე დავეცით..
-რა ჯანდაბაა გავიგე მისი ხმა.

-ეს. ეს.. როგორ მოხდა..  დასანანია.  ზეინი.... მაგრამ რა გაეწყობა სკოტი მომაშორა თავიდან. მარათალია მისი წამება კარგი იქნებოდა .. ჯანდაბას. მისი ფულები მაინც მე დამრჩება. 
-ნუთუ ? შვილი მოუკლეს და ის მასზე არც კი ღელავს..  ნუთუ ასეთი უგულოა.. ზეინზე არც კი დარდობს?..
-ჰეი დაცვა .. გაიყვანეთ და სადმე ტყეში დამარხეთ..
-ეს გავიგონე თუ არა მივხდი რომ ეხლა ზეინის ხალხი "წაგვიყვანდა ტყეში".. კარგი მთავარია  გეგმა არ ჩაიშალა.

-