I've Got Mixed-Up!--On hold.

Special day! :)

I've Got Mixed-Up--chapter FOURTEEN.

--------------------------

Day8: Night time.

(Klein's POV)

*beep*

I checked my phone,

Nagtext si Josh.

O.O

Shit. O.O

---------------------------

(Yu-an's POV)

"Bakit ba galit na galit si Storm? Bakit di niya na-appreciate yung ginawa ko?" Tanong ni Krish sakin.

"Krish, kung ako rin si Storm, magagalit rin ako." Sagot ko.

"Ayaw mo rin na ayusin ko yung kwarto mo?" Tanong niya.

"Hindi.. si Storm kasi.. His mother died.. inside his room. " Pagkatapos kong sabihin yon, halatang nagulat si Krish.

Kaya there's no point kung.. kung itatago ko pa yung story na yon sakanya.

"A year ago, starter palang kami.. Kasamang lumipat dito yung magulang ni Storm, nanay niya lang.. Wala na rin naman kasi silang ibang kamag-anak na kilala. Bulag ang nanay ni Storm, dahil sa isang eye disease.. but, she's really caring, loving and a perfect mom. Ayaw niyang maging pabigat kay Storm kaya lagi niyang inaayos yung kwarto ni Storm, pero dahil nga bulag at matanda na si tita.. Storm's room is a mess. Pero never nagalit si Storm, lahat nang ginagawa ng mom niya, na-a-appreciate niya.." Sinimulan ko yung kwento.

"Lagi kaming gabi dumarating, at lagi rin namang hinihintay ni tita si Storm at chaka pa lang matutulog.. Walang gabi na di sinabihan ni Storm yung mama niya na, 'ma, tomorrow's a better day!' yun yung lagi niyang sinasabi bago niya pinapatulog yung mom niya,"

"Until..the day came na, sinabi ni Storm.. 'ma, siguradong pagod ka na, magpahinga kang mabuti'.. that day, na-late kami ng uwi at nadatnan nalang namin na she passed away in lying down on Storm's bed."

"Starting that day, sinisisi niya na yung sarili niya.. hindi na siya nagpapapasok sa kwarto niya--" panapos ko,

paglingon ko kay Krish,

O.O

Tulala siya, at nagsimula nang umiyak,

"Di ko alam na ganon pala ka-importante.. Kung alam ko lang.." Pagyuko niya,

"Krish. Tara balik na tayo, mag-sorry ka nalang." Sabi ko.

-------------------------------

(Krishel's POV)

9:30pm.

Pagbalik namin, madali namang lumabas ng bahay si Klein.

Galit pa rin ba siya sakin?

Kumuha naman ako ng post it at inilagay na,

'sorry, di ko alam na ganon pala ka-importante... wag mo nalang akong pansinin kahit kelan, maiintindihan ko, sorry.'

at chaka ko dinikit sa pintuan niya,

-----------------

Bumalik na ko sa kwarto para magpahinga..

Etong araw na dapat masaya ko..

ginawa kong napakasamang araw para sa mga taong nasa paligid ko..

-------------------

(Storm's POV)

11:00pm

--

lumabas ako ng kwarto at nakita kong may nakadikit sa pintuan ko,