Yalnız Değiliz -2

371 7 0
                                    

İçeri koşarak girdigimde hiç biryere bakmaya fırsat bulamadan aklıma birşey geldi.Matt neredeydi!Çocuklara sordum.Titrek sesim neredeyse tamamen bagirmaktan kisilmisti.

-Çocuklar Matt'i gören oldu mu?Anlaşıldığına göre çoktan Matt'i unutmuslardi;

-Hayır görmedik.

Yukaridan gelen sesle hepimiz irkildik.Ses tıslama gibiydi ve zorlukla duyuluyordu;

-Hey çocuklarr,been buurdayııımm .

Sesi ne yakından ne de çok uzaktan geliyordu.Az sonra bu sesin Matt'e ait olduğunu anladım.Vücudumun tamamı titriyordu.Az sonra basım dönmeye ve agrimaya başladı.Midemde çok fena bulaniyordu.

Sonrası koyu bir karanlık.

Gözlerimi araladigimda Stephen'a sarılmış yatiyordum.

Zifiri karanlikti ve korkunç eşyalarla dolu bir odadaydik;

-Steph,Steph.

-...

-Steph kalksanaa.Nefes alıyordu.Demek derin bir uykudaydi.

Yan odadan Nancy'nin inleme seslerini duydum ve koşarak odanın kapısını açtığımda ne goreyim!

Nancy ve Dean yarı ciplakti ve yatağın örtüsnün altindalardi.Tanrımm..

-Hey çocuklar siz ne yapiyorsunuz dedim sesimi yükselterek.Nancy açıklamaya çalışsa da Dean alayci bir tavirla;

-Anlatmamı ister misin? diyerek sırıttı.

kapıyı carptim ve odadan ciktim.Arkamdaki duvarı farketmeden carptim.Kafamı kaldırıp baktigimda çığlığı basmam bir oldu!Carptigim bir duvar değildi!

KabusHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin