က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕. . .ခ်စ္ေသာ. .[HunHan OTP completed ]

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕. . ခ်စ္ေသာ. .◀ 17 ▶

'' sehun . . ေက်ာင္းမသြားတာ ႏွစ္ရက္ရွိျပီဆို ေနမေကာင္းဘူးလား.  . ''

က်ြန္ေတာ့္နဖူးေပၚကို လာထိတဲ့ခပ္ေႏြးေႏြးလက္တစ္ဖက္ ။
က်ြန္ေတာ္ တဖက္ကိုလွည့္ျပီး ေခါင္းအံုးမွာ မ်က္ႏွာကိုထိုးဖြက္လိုက္မိတယ္. .။

'' ေကာင္းပါတယ္ စာေမးပြဲနီးလို႕ ေက်ာင္းကမသြားလဲရျပီ အိမ္မွာပဲစာက်က္မလို႕ပါ ''

ခပ္တိမ္တိမ္အသံနဲ႕က်ြန္ေတာ့္အေျဖကိုစိတ္ေက်နပ္သြားသလို အေမကလက္ကိုရုတ္ျပီး အနားကေနျပန္ထြက္သြားတယ္ ။ တရွပ္ရွပ္ေျခသံေဝးသြားေတာ့မွ က်ြန္ေတာ္ ကိုယ္ေပၚကေစာင္ကိုဖယ္လို႕ထထိုင္လိုက္မိတယ္.  . ။

ေနေတာင္အေတာ္ျမင့္ေနပါေရာလား ။ အဝါႏုေသြးနဲ႕ေနေရာင္ျခည္က အခန္းထဲက အရာဝတၱဳေတြေပၚမွာ ျဖန္႕က်က္ထားလို႕ အခန္းတစ္ခုလံုးအဝါႏုေရာင္လင္းလို႕ေနတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ .  .  .
ဘာေၾကာင့္မ်ား  .  .
က်ြန္ေတာ့္အျမင္အာရံုမွာ အရာအားလံုးက .  .
အေရာင္အဆင္းကင္းမဲ့ေနပါလိမ့္ . .

'' sehun . . ထမင္းစားတာနည္းလိုက္တာ . . ဟင္းမႀကိဳက္ဘူးလား .  . ၾကက္ဥေၾကာ္ေပးရမလား. . ''

စားလက္စထမင္းကိုလက္စသတ္ျပီး ထိုင္ရာကထေတာ့အေမက တအံ့တၾသေမးတယ္ ။ ေခါင္းခါျပရင္း က်ြန္ေတာ္
ထမင္းစားခန္းက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ထြက္လာခဲ့မိတယ္. . ။

ပါးစပ္ထဲဝင္သြားတဲ့ အစာထဲမွာ ဘာေတြပါလဲေတာင္
က်ြန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး ။

ဘာေၾကာင့္မ်ား က်ြန္ေတာ့္အတြက္ အရာအားလံုးက အရသာကင္းမဲ့ေနပါလိမ့္. . . ။

အိမ္ေပၚျပန္တက္တယ္ ။ စာၾကည့္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးတယ္ ။ထမင္းစားတယ္ ။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္ ။ အိပ္တယ္ ။ ျပန္ထတယ္ .  . ။ ထမင္းစားတယ္ .  . ။

လုပ္ေနက်အလုပ္ေတြကိုပဲ ထပ္တလဲလဲလုပ္ရင္း.  .
ျငီးေငြ႕ျပီးေသႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိကို က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြက ကုန္ဆံုးဖို႕ခဲယဥ္းလြန္းေနတယ္ ။

ျပီးေတာ့ .  .  . အဓိပၸာယ္မဲ့လြန္းေနတယ္ .  . ။

အလုပ္ခ်င္ဆံုး အလုပ္ ။ အျဖစ္ခ်င္ဆံုး ဆႏၵေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ .  . အတင္းအဓမၼခ်ိဳးႏွိမ္ဖိႏွိပ္ျပီး .  . တျခားအရာေတြအကုန္လံုးကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ေနရင္းကပဲ  .  . ။