Yavaşça yatağımdan kalktım ve balkona geçtim.Güneş balkonu sıcacık yapmıştı.Sahil sakin görünüyordu.
İstanbul'un o eşsiz güzelliğini seyrederken kapımın tıklatıldığını duydum.
'Selen gelebilir miyim?' Babamdı bu.
'Gel.' dedim sakince.
Babam;
'Nasılmış bakalım benim kızım?' bu soruyu sorarken ne dememi bekliyordu acaba iyi mi demeliydim.Sorusuna cevap vermeden yatağımın kenarındaki küçük koltuğa oturdum.Babamda hemen yanımda ki sandalyeye oturdu ve elini omzuma koydu 'Kızım lütfen toparla kendini,bu bi son değilki yeni bi başlangıç.'
Aslında haklıydı daha nereye kadar kendimi parçalıyacaktım.Ankara'ya dönmeyecektik,bunu bende biliyordum ama özlemiştim işte arkadaşlarımı Ankara'yı,evimi,en çokda Ayşe ablamı...
Babam hazırlanmamı söyledi.Boğazda kahvaltı yapacakmışız.Aslında hiç gidesim yoktu ama evde kahvaltılık bişeylerde yoktu alışveriş yapmamız gerekiyordu.Hemde eve bi hizmetçi lazımdı.O yüzden gitmek zorundaydık.Belkide deniz havası iyi gelirdi.
Dolabımın karşısına geçip ne giyeceğime karar vermeye çalışıyordum.Yazın son günleriydi.Bu yüzden hava biraz serindi.Sonunda karar vermiştim.Siyah dar pantolon üzerine ince deri ceket altınada rahat bir ayakkabı giymeyi tercih ettim ve aşağı indim.Babam hazırlanmış beni bekliyordu.Oda spor giyinmişti.Birlikte evden çıktık.Babam sitenin otoparkından arabayı almaya gitmişti.Bende onu bekliyordum o sırada binanın dibinde beyaz tenli,biraz sarıya dönük saçlı,hafif iri gözlü,uzun boylu,birazda kaslı bi çocuk durmuş benim olduğum tarafa bakıyordu.Kendimi kötü hissetmiştim.Neden bakıyordu ki şimdi bu.Aah kahretsin baba gel hadi.2 dakika sonra babam gelebilmişti.Babam yeni araba mı almıştı.Gerçekten süperdi.İçide gayet rahat görünüyordu.Arabaya bindiğimde camdan dışarı baktım ve çocuk hala buraya bakıyordu.Kendimi garip hissetmiştim.Hislerim sözlerime yansımış gibi 'Hadi baba gidelim artık'dedim ve camı yukarı kaldırdım.
Sonunda varmıştık.Bugün pazar olduğu için trafik sıkışıktı.Ankara'da böyle olduğu için alışkındım.
Babam arabayı parketti ve arabadan indik.Güzel bi restorana gelmiştik.Cam tarafından boğaz köprüsünün en iyi göründüğü yere oturduk.Manzara muhteşemdi.Babamla muhabbet etmeye başladık.O sırada garson geldi ve siparişlerimizi aldı.Kahvaltının gelmesini beklerken Ayşe ablam aklıma geldi ve onu aradım;
'Ayşe abla nasılsın?'
'İyiyim kızım sen nasılsın nasıl geçti yolculuğun?'ah onun sesini duyunca çok mutlu olmuştum.Biraz konuştuk.Onu çok özlemiştim.Sonra kahvaltılıklar geldi ve telefonu kapattım.Tam başlayacakken babamın telefonu çaldı.
'Kızım buna bakmam lazım şirketten arıyorlar.' işte her zamanki gibi babamın yoğun iş hayatı.
Babam telefonla konuşurken bende lavaboya gittim.Ellerimi yıkadım ve derin bi nefes aldım.Ağlamak üzereydim.Buraya nasıl alışacaktım.Kendimi çok yanlız hissediyordum.
Lavabodan çıktım.Oturduğumuz yere doğru ilerlerken karşı masadaki köpek dikkatimi çekti.Gerçekten çok tatlıydı.Köpek ona baktığımı anlayınca bana doğru gelmeye başladı ve yanıma doğru sokuldu,bacaklarımın etrafında dönüp duruyordu.Ne kadarda tatlıydı.Bende başını okşamaya başladım.O sırada karşıdan uzun boylu,kumral,hafif kaslı bi adam bana doğru gelmeye başladı.Gerçi adam demek için fazla gençti.Yanıma gelip;
'İsmi Oskar' dedi.Başta ne demeye çalıştığını anlamamıştım.Sonra köpekten bahsettiğini anladım.Ne kadarda aptalım.Ardından;
'Benim adımda Can'dedi ve elini uzattı.Ne yapacağımı şaşırmıştım.Çünkü çocuk gerçekten çok yakışıklıydı.Biraz daha elini yaklaştırıp;
'Sen adını söylemicek misin?'dedi.Sonunda konuşabilmiştim;
'Bende Selen.'dedim ve elini sıktım.Can;
'Tanıştığıma memnun oldum'dedi.Bende memnun olmuş gibi kafamı salladım.Ama bizim tanışmamız çok saçmaydı.Yani durup dururken neden tanışmıştık ki.Sanki amacı benim adımı öğrenmekmiş gibi;
'Tekrar tanıştığıma memnun oldum,sonra görüşürüz.'dedi ve Oscar'ı da alıp gitti.Neydi bu şimdi,anlamadım.Sanki daha nerde görüceksem.O gidince bende babamın yanına gittim.Beni o çocukla konuşurken görmüştü ama hiçbir şey sormadı.
Kahvaltımızı bitirdiğimizde saat 12'yi geçmişti çoktan.Babam ellerini silip'Kalkalım mı kızım daha alışverişe gidicez.'dedi.Bende onaylarcasına başımı salladım.
Bi alışveriş merkezine gittik ve ev için bişeyler almaya başladık.O kadar oyalanmıştık ki saat 7'yi geçiyordu.Acıkmıştım.'Baba bir şeyler yiyelim.'dedim ve üst kata yemek yemeye çıktık.Ben her nekadar pizza yemesemde canım pizza çekmişti ve pizza almıştım.Babamda bana eşlik etmek için pizza sevmesede pizza aldı.Sonunda karnım doydu.Çok yorulmuştum;
'Baba artık eve gidelim dinlenmek istiyorum.' dedim.Babam oturduğu yerden kalkıp;
'Tabi kızım sen nasıl istersen.'dedi ve kalktık.
Arabada okul konusunu konuştuk.Sonuçta okulların açılmasına bi hafta kalmıştı ki zaten babam bana sormadan sarıyerdeki bi özel okula kaydımı yaptırmıştı bile.Bu sene işim zordu çünkü lise 3 fiziği gerçekten zordu.Nasıl üstesinden gelicektim çok merak ediyorum.
Sonunda eve varmıştık.Otoparka arabayı park edip eve doğru gitmeye başladık.O sırada babam evin anahtarını arabada unuttuğunu söyledi ve otoparka geri döndü.Bende yavaş yavaş eve doğru ilerlemeye başladım.Yere bakıyordum.Taşların renkleri çok güzeldi.Taşlara bakarken önümde birisi olduğunu farketmemiştim ve ona çarpmıştım.Sanırım çarptığım kişi koşuyordu çünkü çarpmanın etkisiyle yere düşmüştüm.Ah belim çok acımıştı.Kalkmak için doğrulacakken bana doğru bi el uzandı ve;
'Kahretsin çok özürdilerim bi yerinize bişey oldu mu?'dedi.Kimolduğuna bakmak için başımı kaldırdığımda şaşırmıştım.Çünkü bu Can'dı.Onun burda ne işi vardı.Şaşkınlıkla;
'Önemli değil benim hatamdı,önüme bakmadan yürüyordum.'dedim ve Can elimden tutup beni kaldırdı;
'İşe bak Selen sana mı çarptım ben,tekrar özür dilerim.'dedi.Bende gülümseyip;
'Senin ne işin var burda?' dedim.O benden daha fazla gülümseyerek;
'Nasıl ne işim var,ben burda oturuyorum.'dedi.Ben daha fazla şaşırdım,oysaki neden şaşırıyordum burda oturması gayet normaldi.Can bana bakıp;
'Yoksa sende mi burda oturuyorsun?'dedi.Bende onaylarcasına başımı salladım.Can eline telefonunu aldı ve;
'O zaman seninle görüşebiliriz.'dedi ve numaramı istedi.Bende numaramı verdim.İyice saçmalamıştım,yeni tanıştığım birine nasıl numaramı verebilirdim.Üstüne üstük bende onun numarasını aldım.Can elini uzattı ve 'Seni ararım.'deyip elimi sıktı ve gitti.Aah muhteşem çocuk.Eve vardığımda tam dış kapıyı açacakken binanın yanındaki çocuk dikkatimi çekti.Sanki tanıdık geliyordu.Hey bu sabah gördüğüm çocuktu.Bana bakıyordu.Korkmaya başlamıştım.Onu görmemiş gibi yapıp kafamı diğer tarafa çevirdim.Babamın geldiğini gördüm ve rahatladım.Babam geldiğinde;
'Kızım ne oldu sana?Bir şeyden mi korktun.'dedi ve bana baktı.Ben önüme dönüp;
'Yok bişey baba sadece uykum var.'dedim ve içeri girdik.Bizim daire en üst kattaydı.Asansörle çıktık.Aklımda hala o çocuk vardı.Çok garipti.Sonunda odama gittim ve üzerimi değiştirdim.Çok yorulmuştum.Babama 'İyi geceler.'deyip yattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Hayatım
RomanceSelen nedenini bilmediği bir sebepten babasıyla 2 yılda bir taşınıyorlar.Son olarak İstanbul'a taşındıklarında Selen için her şey bitmişti taki Burak'la tanışana kadar.