Yeni Hayatım

Yürüyüş

Can'ın annesi

Kapı sesi duydum.Sanırım Can gelmişti;

'Oğlum sen mi geldin?' Can;

'Benim anne!'Can'ın sesiydi.Çok heyecanlıydım;

'Oğlum hadi gel artık,neler oldu anlat.'Can yanıma geldi ve karşımdaki koltuğa oturdu.Can'ın gözlerine baktım;

'E hadi anlat artık!'dedim.Can gülümsedi ve;

'Anne sakin ol anlatıcam bi soluklanayım!'dedi.2 dakika olmuştu hala beyefendinin anlatmasını bekliyordum.Sonunda ağzını açtı ve konuşmaya başladı;

'İyi geçti,kahvaltı yaptık,biraz gezdirdim sonra evine bıraktım.'Heyecanla sordum;

'Nasıl bari iyi anlaşabiliyor musunuz?'Can koltuktan kalktı ve;

'Dahaca çok yeni anne şuan anlaşıyor gibiyiz.' dedi.

Selen

Kalktığımda saat 1'i geçiyordu.Dün çok yorulmuştum,heryerim ağrıyordu.Banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım.Sonra balkona geçtim hava biraz soğumuştu.Ama yinede fena değildi.Bugün yürüyüş yapmayı düşünüyordum.Kaç gündür yiyip yiyip yatıyordum.Yaptığım tek şey buydu.Kilo alacaktım.Karnımın guruldadığını hissettim.Acıkmıştım.Aşağı indim.Mutfağa gittiğimde masada kahvaltının hazır beklediğini gördüm.Sandalyeyi çekip oturdum ve kahvaltımı yaptım.

Odama çıktım ve babamı aramak için telefonumu elime aldım.2 tane mesajım vardı birisi babamdandı 'Kızım toplantıya gidiyorum,kahvaltın masada hazır olacak bi ihtiyacın olursa yeni hizmetçimiz Fatma hanıma söyleyebilirsin.Öpüyorum seni.'yazıyordu.Diğer mesaj ise Can'dandı 'Günaydın.Bugün birlikte bir şeyler yapmak ister misin?' yazıyordu.Mesajına geri cevap atmadım.Çünkü geri cevap atarsam onunla bir şeyler yapmak zorunda kalırdım ama bugün benim sahilde tek başıma kulaklıklarımı takıp yürüyesim vardı.Saatlerce...

Yürüyüş yapmak için uygun kıyafetler bakıyordum.Ne giyeceğimi buldum.Tayt,koşu ayakkabılarım,eşohman üstüm,güneş gözlüklerim,telefonum ve kulaklığım.İşte hazırım,çıkabilirim.Asansörle inmek yerine merdivenleri tercih ettim.Binadan çıktığımda kulaklığımı kulağıma taktım,müziği son ses açtım ve tempolu bir şekilde yürümeye başladım.

Yaklaşık 7 dakikaya sahile varmıştım.Yürüyüş yapan bir sürü insan vardı.Yavaş yavaş koşmaya başladım.Ayşe ablam,Eylül ve Ankara aklıma gelmişti.Onları çok özlemiştim.Yine ağlamaya başlamıştım,daha hızlı koşmaya başladım ve daha çok ağlamaya.Çok uzun süre koşmuştum ki soluk soluğa kalmıştım ama durmak istemiyordum.Zor nefes alıyordum,başım dönmeye başlamıştı.Kenardaki banka gözüm ilişti ve oraya doğru ilerledim.Başım dönüyordu,gözüm kararıyordu sonunda banka oturabilmiştim,başım feci ağrıyordu.Elimi başıma koydum ve gözlerimi kapattım.Bu sırada yanıma birisinin oturduğunu farkettim.Elini omzuma koydu ve 'Selen iyi misin?' dedi.Kim olduğuna baktım ve Can'ı gördüm.İyiyim diyecektim ama birden gözüm karardı.Bir şey diyemedim sadece ağlamaya başladım.Can ne olduğunu anlamamış gibi yüzüme baktı ve;

'Selen neden ağlıyorsun ağlama.' dedi.O böyle deyince ben daha çok ağlamaya başladım.Benim bu halimi görünce oda üzülmüştü ve bana sarıldı.Şimdi kendimi daha iyi hissediyordum.Çünkü yanımda destek alabileceğim birisi vardı.

10 dakika olmuştu ve Can;

'Selen benimle paylaşmak ister misin? Emin ol birine anlatırsan rahatlarsın.'dedi ve elini omzuma koydu.Ben 5 dakika hiç konuşmadım.Can bu durumumu görünce daha üstüme gelmedi ve oda sustu.Sonunda anlatmaya karar vermiştim.'Kendimi yalnız hissediyorum.'dedim ve anlatmaya başladım.

'Ankara'dan buraya gelmeyi hiç istemiyordum.Orda bi hayatım vardı benim,arkadaşlarım,Ayşe ablam.'Can bana baktı ve;

'Ben senin yanındayım yalnız değilsin ki.'dedi.Evet Can varken kendimi daha iyi hissediyordum ama dahaca yeni tanışmıştık onun nasıl birisi olduğunu tam olarak bilmiyordum.

Can kafamı dağıtmak istiyordu bu yüzden bana farklı sorular soruyordu.'Ne tarz müzik dinliyorsun,sinemaya gitmeyi seviyor musun,boş zamanlarında ne yaparsın?' gibi bir sürü soru sordu.Ben hepsine kısa cevap verdim.Ağlayasım vardı.Hemde çok.Can susmuştu,konuşmak istemediğimi anlamıştı sonunda.O sırada telefonum çaldı.Arayan Ayşe ablamdı.Sanki benim zor durumda olduğumu anlamıştı.Telefonu açtım ve ağladığımı belli etmeden konuştum.Yaklaşık 5 dakika konuşmuştuk.Eğer daha fazla konuşursam ağlayacaktım.Bu yüzden babamın çağırdığını söyleyip telefonu kapattım.Ben telefonu kapatınca Can;

'Ayşe ablan senin için çok değerli sanırım.'dedi.Bende onaylarcasına başımı salladım.Biraz daha iyi hissediyordum.Can birazda olsa kafamı dağıtmamı başarmıştı.Peki Can benim burda olduğumu nerden anlamıştı.Merakla sordum;

'Beni nasıl buldun?'dedim.Can gülümsedi ve;

'Burda yürüyüş yapan tek kişi sen değilsin herhalde.' dedi.Can'ın üzerine baktığımda onunda eşohmanlı olduğunu gördüm.Demekki oda yürümeyi seviyordu.

Ben yine susmuştum.Can bu sırada bana baktı ve;

'Seni ben götüreyim.Hiç iyi görünmüyorsun.'dedi

'Teşekkürederim ben giderim.'dedim ama o ısrarla götürmek istediğini söyledi.Bende en sonunda ikna oldum ve onunla gitmeye karar verdim.

Arabasına bindik.Hiç konuşmadım.5 dakikaya eve varmıştık.Bu kadar yol için arabayla mı gelmişti? Keyfine düşkün olmalıydı.Arabadan inerken;

'Teşekkürederim.'dedim ve yürümeye başladım.Can arkamdan seslendi ve;

'Selen sakın kendini yalnız hissetme ben hep yanındayım.'dedi.Bir şey söylemeden yürümeye devam ettim.Eve varmak üzereydimki yine karşı binanın orda birisi vardı.Daha dikkatli baktığımda o çocuk olduğunu gördüm.Yine bana bakıyordu.Allah'ım ne oluyordu.İyice korkmuştum.Benim ona baktığımı görünce bi anlık gözlerini kaçırdı.Bende o sırada binaya girdim.Kalbim çok hızlı atıyordu çok korkmuştum...

Arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum.