Aynı evde

97 1 0
                                    

Sabah 9 gibi uyandım.Uyandığımda çok şaşırdım.Çünkü yatağımın yanındaki koltukta Burak vardı,uyuyordu.Ne zaman geldi ki?Niye geldi ve neden burda uyuyordu?

Onu ilk defa dikkatlice inceledim.Yüz hatları keskindi.Simsiyah büyük gözleri vardı.Çok güzeldi.Dudakları hafif kalındı,burnunun ucu hafif kalkıktı.Çok yakışıklıydı.Onu incelerken öyle dalmışımki Burak'ın uyandığını farketmedim.Burak;

'Günaydın,ne zaman uyandın?'

'Günaydın şimdi uyandımda senin ne işin var burda?'

'Seni görmeye geldim.'

'Beni uyuyarak mı görüyorsun?'dedim ve güldüm.İlk defa gülümsemiştim Burak'a.

Burak benim güldüğümü görünce çok mutlu olmuş gibi görünüyordu;

'Ben seni uykularımda da görüyorum ki.Yani seni görmek için illaha gözümün açık olmasına gerek yok.'dedi Burak.

O böyle söyleyince çok utanmıştım.Yüzüm kıpkırmızı olmuştu.Konuyu değiştirmek için bir şeyler bulmaya çalışıyordum.Burak'ın yüzü çok solgun görünüyordu.

'Burak iyi görünmüyorsun hasta mısın?'

Burak gülümsedi;

'Doktor sanada bulaşabilir dikkatli ol demişti.Senden bana bulaştı işte.'

'Doktora gittin mi?'dedim telaşla.

Burak beni böyle görünce daha mutlu oldu sanki;

'Gittim merak etme,serum taktılar.'

'Tek mi gittin?'dedim.

'Hayır Can'la gittik.O okulda şimdi sanada selamı vardı.'

'Anladım.Ateşin var mı?'dedim.

Burak;

'Fazla yok,senden daha iyiyim.Fatma abla kahvaltıyı hazırladı.Senin uyanmanı bekliyodum.O sırada ben uyuyakalmışım.İnelim mi aşağıya?'

Burak'la kahvaltı mı yapacaktım?Nedense kalbim çok hızlı atıyordu.Utanmıştımda zaten.Burak dikkatlice bana baktı;

'Acıkmadın mı?'

'Hayır aksine çok acıktım.Dünkü çorbayla duruyorum.'

'Ne?Sen çorbadan başka bişi yemedin mi dün.Hemen kalkıyosun doğru kahvaltıya.'dedi Burak.Bu çok hoşuma gitmişti beni düşünen birileri vardı sonunda.

'Ben iniyorum aşağıya sende hazırlanıp gel.'dedi ve yavaşça odadan çıktı.Onunda hasta olduğu belliydi.Bende dahaca tam iyileşmemiştim.Heryerim ağrıyordu.Ateşim yoktu ama çok halsiz hissediyordum.Yüzümü yıkadım,pijamalarımı çıkarıp eşohmanlarımı giydim ve aşağı indim.

Yuh gözlerime inanamıyorum,Burak babamla birlikte oturma odasında oturuyordu.Babamla tanışmış ama ne zaman?Babam sabah sabah evimizde bir erkek görüyo ama hiç bir şey demiyo.Bu çok garip.

Babam geldiğimi gördü;

'Günaydın kızım.'

'Günaydın baba.Siz tanıştınız mı?'

'Evet kızım.Böyle arkadaşlar edinmen çok güzel.Ben Burak'ı tanıyordum zaten.Benim bi arkadaşımın oğlu.Burakla da konuştum.Okulda da dışarda da Burak'a ve Can'a emanet ettim seni.'

Nasıl yaa?Babam Burak'ı tanıyor muydu?

Gülümsedim ve başımı salladım.

Babam;

Yeni HayatımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin