Sevgili günlük;
Bugün de acı içinde uyandım. Yataktan çıkmadım bugün. Bir ara kalkmayı düşündüm ışıkları açmak için sonra yere tek ayağımı indirdim, birden canım yandı. Kafamı eyip yere baktığımda, dünden kalan hayal kırıklıklarımın ayağıma battını gördüm.
Dün gece noldunu hatırlamıyordum, tek hatırladığım yine saatlerce karanlıkta tek başıma ağladım. Yastıma kafamı geri koydum, düşünmeye başladım.
Onca zaman, onca anı nasıl bir anda unutulur? Senin başkasını sevdini nasıl unuturum. senin başkasını sevişini seyretmek... Gördüm. Senin nasıl benden gittini gördüm. Nasıl başkasını sevdini gördüm. Satırlarca yazılar yazdım onlar bile gitmene engel olmadı. Babam hep derdi gitmek isteyene hiçbir şey engel olmaz diye belkide benim aşk dolu satırlarımda sana bu yüzden engel olmamıştır. Günlerce aradım, özür dilerim bir an umrundayım sandım. Neden gururumu hiçe sayıp hep ben peşinde koşuyorum biliyormusun, çünkü Annem 'her zaman hayallerinin peşinden koş kızım' derdi. Ben seni anneme anlatmıştım be adam. Anneme. Hep anne derdin anneme. Şimdi onunda annesine diyormusun? Deme. Annenle tanıştırmışsın onu. Beni çok severdi annen. Peki onuda benim kadar seviyormu? Sevmesin. Ben senden hiç gitmek istemedim, ama sen mecbur bıraktın...
