Meraba sevgili günlük;
Bugün nasılmıyım, şaşırıcaksın biliyorum ama Ne biliyim bugün sanki biraz mutluyum. Yani gece oldu. Saat 1.26 geceye giriyorum ve ben ağlamıyorum. Farkettimde insan mutlu olmak isteyince bir şekilde sebep buluyor.
Bu gece anladım ben. Ona ihtiyacım olmadını. Bak hayatıma başkalarını alıyorum, başkasını alıyorum. Ne biliyim mutlu eden birini. Evet onun gibi sevgili kontenjanına değil de, yakın iyi biri diye aldım hayatıma.
Nemi farketti;
O istedimde yanmda oluyor, ben ağlarsam ağlıyor, gülersem gülüyor, beni mutlu ediyor, Etmeye Çalışıyor. Yani onun yapamadığı herşeyi yapıyor. Benimsin dedi biliyormusun. Henüz onun olmasamda, onun olmamı istedini söyledi. Oysaki bunu o dedinde bile bu kadar anlamlı değildi.
Acıyı yaşatan değil de, acıyı yaşarken yanında olan daha bi değerli oluyormuş. Ve şimdi benim yanımda o var. Belki bende onun yanında olurum birgün. Her gece ağlamaktan vazgeçip, hergün gülmeyi seçerim belki. Tabii onun bunu başarıcana inanırsam.
Hep yanlış insanlara güvendim ve kaybettim. Artık doğrularada güvenemiyorum. İnanmayı çok istiyorum "seviyorum gitmem, diyerlerinin açtı yarayı kapatıcam" diyor. Belkide doğrudur diye kendimi inandırmaya çalışıyorum Ama olmuyor. Hep böyle diyen insanlar üzdü. Artık gerçekten güvenim kalmadı günlük. Ne yanlış insanlara, Nede doğru insanlara.
