Sevgili günlük;
Bugün herşeyden ne kadar nefret ettimi farkettim. Yaşamaya, yürümeye, gülmeye, ağlamaya, Nefes almaya bile halim kalmadını farkettim. İnsanlar kötü. Kin, nefret, acı hepsi onlarda var. Bazıları var; pozitif enerji , sevinç, hayat enerjisi hepsi onlarda.
Ama bana hep acıyla gelindi be günlük. Hayatıma aldım insanlar 'nasıl mutlu ederim' diye değilde, hep 'nasıl canını yaksam' diye geldiler bana. Yoruldum. Bunu sürekli söylüyorum evet ama cidden öyle be günlük. İnsanlar çok kötü ve ben yoruldum.
Artık kimseyle uğraşmaya halim kalmadı. Geceleri acıdan uyuyamıyorum bile. Ama ben zamanla neyi anladım biliyormusun, hiçkimsenin farklı olmadını. İnan bana günlük asıl farklıyım diyenden korkucaksın. Çünkü o hepsindende kötü oluyor, hepsiyle aynı oluyor.
Yorgunum Ağlamaya.
Hiç halim yok Gülmeye.
Kırılmaya bir kalbim Kalmadı.
Acılar çöker üstüme Uyuyamam.
Kanadım kırıktır Uçamam.
İnsanların canımı acıtamiyca bir yere gidiyorum ben. Kimsenin üzmesinden korkmadım bir yere. Sevebiliceğim kimsenin olmadığı bir yere. Kalbimi daha fazla kırıcak birinin olmadığı, ağlamak için bile sebep bulamıycağım bir yere gidiyorum ben günlük.
Ben gidiyorum günlük.
Kimsenin canımı acıtamıycağı bir yere
Yalnız başıma gidiyorum.
Ben ölüyorum günlük.
Ölüyorum...
