I was strolling on the streets, I was just busy walking no matter the fog in the morning nakajacket naman ako kaya hindi ako gaanong nalalamigan, then i saw a shadow of a man. It was like running but look struggled.
As it continued to run at papalapit na siya sa akin, napansin ko na may humahabol sa kanya and it was carrying something! Whatever that is my instincts went through and my body automatically ran on the direction WHERE the man was. I know it sound crazy to go without a plan but knowing that someone is in danger, no time for planning.
I ran as fast as i could but when i got close but not close enough, i saw the man smashed by the "something" na hinahawakan ng humahabol sa kanya. Natumba yung lalaki and i ran faster to the direction where he was. And then...
I saw the man. Bleeding. Dead.
Blow of blunt object on the head maybe the cause of death based na rin sa sugat niya sa ulo so i assumed na baseball bat ang dala dala ng lalaking humabol dito. But while I'm investigating for some evidence, naramdaman ko na may lumapit sa akin and now is standing behind me. So i slowly looked back... Slow and easy...
Those cold eyes... It's like full of rage and anger... And wanting revenge... Natulala lang naman ako doon nang bigla niyang itaas ang dala niya at ayon sa hinala ko, baseball bat nga ito. He lifted it as if ihahampas niya sa akin yun. Nanlaki ang mga mata ko nang akmang ihahampas na niya sa ulo ko nang bigla akong nagising!
I found myself lying on my own bed. Safe and sound i shook my head dahil masakit at medyo nahihilo ako. Probably dahil nagpuyat nanaman ako kagabe.
"So, it's all just a dream." Bulong ko at napangiti ako ng konti. Maybe masaya ako na hindi totoo na muntik na akong mamatay and knowing na panaginip lang yun kaya i immediately moved on. Bago ako bumaba sa kusina, pumunta muna ako sa banyo at nag ayos ng sarili. Today was the third day of school. Yes, third day hindi na ako pumapasok ng first and second day dahil wala pa naman matinong classes nun. Mom prepared some food for the breakfast. Dahil 7am ang pasok ko, kailangan mas agahan namin ang paggising dahil dumadaan ang service ng around 6am.
"You looked panicked Erin, okay ka lang ba?" Mom asked me and tumango na lang ako. Hindi naman malakas ang impact ng panaginip na yun sakin. "Medyo masakit lang ulo ko mom" sabi ko sa kanya at kumunot ang noo niya, masesermon ulit ata ako sa umaga ah. "Hay nako Erin, nagpuyat ka nanaman!" And nagumpisa na siya, lagi siyang ganyan pag nagpupuyat ako and may side effect pag dating ng morning.
"Hay, napaka aga para manermon. Pagkatapos mo na lang dyan uminom ka ng paracetamol. Ikaw talagang babae ka." Ngumiti na lang ako ng patago. Ganyan naman si Mom kahit mahilig siya magsermon maalaga parin yan. Well sino bang magulang ang ayaw alagaan ang anak niya?
Bumusina na ang service namin kaya tumayo na rin ako at kinuha ang gamit ko. Nung nasa pinto na ako napatigil ako nang biglang tumawag si Mom. "Erin!" Then she tossed my wallet, muntik na yun ah "Thanks Mom! See you at night!" I waved as i closed the door. The green service van was waiting there. I opened the car door "Goodmorning Erin!" Nag goodmorning sila sa akin kaya binati ko rin sila. Pumasok na ako sa van at umupo. Habang bumabiyahe kami, i saw an unfamiliar face at the back. "Pst. Jessy" sabay kalabit ko sa katabi ko sa van. "Oh? Bakit" sabi niya. "Sino yung lalaki sa likod? Ngayon ko lang siya nakita."
"Bakit mo ba kasi kincareer yung hindi pagpasok ng first and second day kaya hindi mo alam ang nangyayare eh. Kahapon pa siya dumating. Ang gwapo niya no?" Kinikilig pa siya habang sinasabi niya na binalewala ko na lang. It's true na madalas ako mag-cut classes but may magandang purpose naman yun. "Just answer the question please." Seryosong sabi ko sa kanya. "Okay then. Name's Mark Kyle Cabrera. Transferee from St. Nicholas. Grade 9 Class 1." At napatingin ako sa kanya. St. Nicholas? It was a powerhouse and a very famous school! And i heard na matatalino yung mga students doon. How come na lumipat siya ng St. Nathaniel? And kaklase pa namin siya ah? Hmm... We'll see how intelligent Nicholistas are.
