Cursed Art ✓

ūnus

usque in caritate

Ποτέ δεν κατάλαβα τι θα πει αληθινή τέχνη.

Πάντα πίστευα ότι ήταν κάτι που δεν μπορεί να εμφανιστεί με ύλη, σάρκα και οστά. Πίστευα ότι ήταν κάτι κενό, μια εικόνα, ένα όνειρο.

Τότε εμφανίστηκες εσύ. Και έπρεπε να ξανασκεφτώ τα πάντα για τον κόσμο.

Είχες αφήσει τα κόκκινα μεταξένια σου μαλλιά να πέφτουν ελαφρά στους λεπτούς ώμους σου. Ήσουν σοβαρή, φορούσες ένα πολύ λεπτό και όμορφο φόρεμα.

Τα μαλλιά σου δεν έφταναν πιο κάτω από το στήθος σου. Αν και κοντά, θυμάμαι πόσο δυσκολεύουν ακόμα και στην σκέψη, να τα απεικονίσω. Φοβήθηκα. Ίσως αυτό να ήταν η τέχνη, και αυτό το συνειδητοποιώ τώρα. Τότε ήσουν αριστούργημα. Τώρα είσαι μούσα, θεότητα.

Τα νύχια σου ήταν κομμένα, προσπαθούσα να μαζέψω και την παραμικρή λεπτομέρεια από την πρώτη ματιά. Λες και θα χανόσουν από την μία στιγμή στην άλλη.

Αλλά αρνήθηκα σιωπηλά να κοιτάξω αλλού. Αρνήθηκα σιωπηλά να απαρνηθώ στον εαυτό μου να σε κοιτάζει. Ήσουν πανέμορφη. Και δεν μιλάω για υπερβολές.

Τα μάτια σου. Εκεί χάθηκα περισσότερο. Αν θεωρούσα τα μαλλιά σου πανέμορφα, αυτά έφταναν σε διαφορετικό επίπεδο.  Ήταν χρυσά, μελί. Ταίριαζαν με τα κόκκινα όμορφα μαλλιά σου. Τα μαλλιά τής φωτιάς και ο χρυσός στην μάτια σου.

Οι βλεφαρίδες σου δεν ήταν υπερβολικά μεγάλες ούτε υπερβολικά μικρές. Δεν μπορούσα να αποφασίσω. Ήξερα όμως κάτι άλλο, τίποτα δεν ήταν υπερβολικό πάνω σου. Οπότε δεν συνέχισα να το σκέφτομαι.

Το δέρμα σου. Ήταν άσπρο. Κανένα ίχνος τού ήλιου. Αργότερα μου είπες ότι ήσουν λιγάκι αδύναμη στις ακτίνες τού ήλιου. Σε ενοχλούσαν αλλά μπορούσες να τα αντέξεις. Όπως και να έχει δεν έπαψα να ξαφνιάζομαι. Έμοιαζες με άγγελο, περιτριγυρισμένο από πυρκαγιές και χάος. Το μαλλί σου έκανε αντίθεση, αδύνατον να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω τους.

Ήσουν λεπτή, αλλά είχες καμπύλες. Ένα σου χαρακτηριστικό που με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο στο να σε απεικονίσω. Ποτέ δεν παραπονέθηκες για τους γλουτούς ή για το στήθος σου, σαν τις άλλες γυναίκες.
Ξεχώριζες, για άλλη μια φορά. Ξεχώριζες στα μάτια μου. Η διαφορά πιυ σήμανε τα πάντα.

Τα χείλη σου. Αυτά τα ελαφρώς ροζ χείλη σου. Ήταν πολύ σπάνιο να καταλάβεις αν σου χαμογελούσαν ή όχι. Ίσως να είχες καταφέρει να δείχνεις κάτι ενδιάμεσο.