usque in caritateΞαναήρθες την επόμενη μέρα. Μόνο που δεν μου ζήτησες να ξεκινήσω με την δουλειά που μου ανέθεσες την προηγούμενη μέρα.
Μου ζήτησες να σχεδιάσω, με μολύβι ή ακόμα και κάρβουνο, το πρόσωπό σου. Δέχτηκα από ευγένεια αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να προβλέψω την συνέχεια. Το πως τα μάτια σου κοιτούσαν επίμονα τα δικά μου και πως το σοβαρό βλέμμα σου, χαλάρωσε και το χαμόγελό σου εμφανίστηκε. Μια σταγόνα ιδρώτα κύλησε ανάμεσα από τα φρύδια μου και γλιστρούσε αργά προς την μύτη μου.
Εγώ προσπαθούσα να διατηρήσω εκείνο το επαγγελματικο ύφος που παρουσίαζα σε κάθε θηλυκό που ερχόταν εδώ.
Όμως δεν μπορούσα, γιατί τα μάτια μου, αποτύπωναν περισσότερα από ότι ένας κοινός ζωγράφος.Μου ζήτησες να μάθω γιατί σε κοιτούσα έτσι. Το παρατήρησες! Αντιλήφθηκες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, όμως με άφησες να σε κοιτάω λες και ήσουν έργο τέχνης. Αλλά ήσουν. Ήσουν, ένα όμορφο και σπάνιο έργο τέχνης που δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάω.
Δεν θα το αρνιομουν ποτέ γιατί από το πουθενά η κάθε αδυναμία μου αντικαταστάθηκε με εσένα.Ήσουν η αγάπη και ο πόνος μου, η κατάρα μου, η κάθε αδυναμία μου.
Η γλώσσα μου εγκλωβίστηκε ανάμεσα στα δόντια μου και η προσπάθεια που κατέβαλα, με έκανε να αναστενάξω.
Τα μάτια σου έλαμπαν. Είχαν μια ιδιαίτερη λάμψη σήμερα, ίσως να ήσουν χαρούμενη. Σου ζήτησα να σταματήσεις να κουνιέσαι και να μην κλείνεις τόσο συχνά τις βλεφαρίδες των ματιών σου. Με άκουσες και έκανες ό,τι σου είπα. Σχεδίασα το περίγραμμα τού κεφαλιού σου, έπειτα τα χείλη σου, τα μάτια σου. Απογοητεύτηκα από το αποτέλεσμα.
Σου έμοιαζε αλλά δεν ήσουν εσύ.
Ίσως από μόνη σου να ήσουν τέχνη και να μην χρειαζόσουν ζωγράφο για να σε κάνει. Ήσουν ό,τι πιο όμορφο είχα δει. Και το ήξερες γιατί δεν άντεξα και το ομολόγησα μπροστά σου.
Σου είπα ότι με είχες σημαδέψει, ότι με είχες παγιδεύσει σε ένα χάος όπου μόνο τα μάτια σου, θα μπορούσαν να με ελευθερώσουν.Λύτρωση έδινε μόνο η μάτια σου άραγε;
Ή περιθώρια για περισσότερη καταδίκη;Όμως ήσουν μια άγνωστη, μια άγνωστη που έγινε η μούσα μου χωρίς να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο.
Προσπάθησα να απεικονίσω τα μαλλιά σου στο χαρτί. Τα μαλλιά σου έμοιαζαν ακόμα πιο κόκκινα εχτές, ακόμα πιο χαώδης. Ήταν αδύνατο να καταλάβω πως γινόταν κάποιος να ήταν όσο όμορφος όσο εσύ. Λατρεύω μόνο τα μάτια σου, λατρεύω τα μάτια σου, το χαμόγελό σου, τα χείλη σου, τα πόδια σου. Αγαπώ καθετί καθιστούσε εσένα.

YOU ARE READING
Cursed Art ✓
Short StoryΣε νοιάζομαι, με την έννοια ότι εύχομαι να κλαις διαβάζοντας αυτά. Δεν είμαστε σε παραμύθι και εγώ δεν είμαι ο πρίγκιπας στο άσπρο άλογο. Είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ. Και αυτή είναι η ιστορία μιας καταραμένης τέχνης. Η ιστορία μιας πεθαμένης αγάπ...