Cursed Art ✓

quattuor

de caritate

Τα μάτια σου. Μία χαώδης άβυσσος.

Νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι. Όμως ο άνθρωπος μαθαίνει από το παρελθόν. Έτσι και εγώ, με κάθε λέξη θα είναι σαν να σβήνω το επαναλαμβανόμενο παρελθόν μας. Γιατί αυτό γίνεται. Πατάω ξανά και ξανά εκείνο το χαλασμένο κουμπί για να ρίξω μια ματιά στις γλυκόπικρες αναμνήσεις μας, μένοντας αγέλαστος μπροστά στο αντίο μας. 

Δεν είμαι απλά ένας γκόμενος που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό του. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να γιατρέψει τις πληγές που εσύ μου δημιούργησες.

Θυμάσαι όταν σου είπα ότι σε συμπαθώ;
Θυμάσαι ποτέ σου είπα ότι είμαι ερωτευμένος;
Θυμάσαι ότι φορούσα το ίδιο βλέμμα; Ξέρεις γιατί; Δεν ήθελα να σε τρομάξω με την αλήθεια. Ο έρωτας είναι ένα πονηρό παιχνίδι. Και όταν σου είπα ότι σε συμπαθώ εννοούσα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου, και όταν είπα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου εννοούσα ότι θα πέθανα για εσένα. Όμως εσύ, ήσουν τόσο τυφλή με το ταλέντο μου που δεν μπόρεσες να διαβάσεις την έμπνευσή μου. Γιατί εσύ ήσουν αυτή, μόνο που το έμαθες πολύ αργά.

Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω, διαβολεμένη. Αλλά συνεχίζω να σκάβω και να θάβω τις πληγές τού παρελθόντος, ταυτόχρονα.
Βαρέθηκα να είμαι αυτός που θα μαζέψει τα δάκρυά μου και να με παρηγορεί την ίδια στιγμή.
Υποτίθεται αυτό θα έπρεπε να κάνεις εσύ.

Κάθε μέρα. Ερχόσουν κάθε μέρα. Σταμάτησα να σου ζητάω τον λόγο για την επίσκεψή σου και άρχισα να το απολαμβάνω για όσο θα κράταγε.

Πιστεύεις στον έρωτα άσπρε δαίμονα; Όχι σαν έννοια, όχι σαν θεότητα αλλά σαν μια αίσθηση, ένα συναίσθημα και ακόμα περισσότερο σαν μια τρέλα, μια γλυκιά τρέλα.

Μιλάω πολύ. Τα λόγια είναι φτώχεια, αλλά τι να κάνουμε; Μόνο τα λόγια υπάρχουν για να παύουμε να νιώθουμε μόνοι.

Έχω οικογένεια. Τους αγαπάω. Έχω μια κόρη που ζητάει να μάθει το όνομά σου. Το όνομα τής πρωταγωνίστριας αυτής της ιστορίας. Όμως αξίζει; Να το αναφέρω; Θα είναι απλά μια λέξη, που θα ξεχαστεί. Μια ακόμα ψεύτικη παρουσία. Δεν είσαι αληθινή.

Όχι. Δεν είσαι. Είσαι το φάντασμα τού παρελθόντος. Δεν πιστεύω στα φαντάσματα γενικά, όμως πιστεύω σε εσένα. Γίνεται αυτό; Μην απαντήσεις ακόμα, άσε το ερώτημα να καίγεται στο στήθος σου. Θα σου πω εγώ ποτέ να απαντήσεις.

Με τον καιρό γελούσες περισσότερο, σε έκανα να γελάς. Να μου λες πράγματα για εσένα. Ως εκεί όμως. Δεν ζήτησες να μάθεις τον ψυχικό μου κόσμο όπως έκανα εγώ για τον δικό σου. Ζήτησες το όνομά μου απλώς και με αυτό, σου δόθηκε και το κλειδί για την δικιά μου ψυχή. Ειρωνεία, δεν θυμάμαι να το επέστρεψες.
Δεν θέλω να με καταλαβαίνεις, χρυσή απάτη. Δεν θέλω να νιώθω τα μάτια σου πάνω μου πια.

Θέλω να εξαφανιστείς.
Και δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, τουλάχιστον σε αυτό.

Θα σου μεταφέρω τους δαίμονές σου, δεν τους θέλω άλλο. Θέλω να σου δώσω την κόλαση. Θέλω να σου δώσω το κομμάτι αυτό του εαυτού μου, που εσύ δημιούργησες. Το κομμάτι που αγαπάει όσο τίποτα και πονάει για εσένα. Θέλω να κρατήσω το κομμάτι τού ανθρώπου που με αγάπησε και δεν ήσουν εσύ.

Το πορτρέτο με εσένα διακρίθηκε.
Το ήξερες αυτό; Το πορτρέτο που έκανα για εσένα αλλά μου το έδωσες πίσω σαν να μην άξιζε δεκάρα.

Βρέθηκε σε μουσείο στο Παρίσι. Ναι, ταξίδεψα στην πόλη που πάντοτε ονειρευόσουν να πας. Ναι, πήγα χωρίς εσένα. Με τον κόπο μου και με εσένα στις σκέψεις μου.

Έχεις κουραστεί; Εγώ έχω κουραστεί να υπάρχεις στις σκέψεις μου. Έχω κουραστεί στην θύμησή σου. Περίεργο, καθώς ό,τι διαβάζεις τώρα έχει γραφτεί αποκλειστικά για εσένα. Οπότε μην κουράζεσαι, πρέπει να είσαι ευγνώμων που λέω έστω φτύνοντας το όνομά σου σε κάποια τυχαία συζήτηση.
Χαμογέλα τώρα, γιατί δεν πιστεύω πια σε φαντάσματα.
Δεν πιστεύω σε εσένα πια, εδώ και χρόνια.

Μην απαντήσεις όμως ακόμα στην ερώτησή μου. Αυτήν που σου έκανα πριν.
Δεν φαντάζομαι να ξέχασες, οι λέξεις γράφονται για σένα και μόνο για εσένα, με πρωταγωνιστή εσένα, με αναμνήσεις από εσένα.

Μέσα στα χρόνια αυτές οι λέξεις που προορίζονται για εσένα έχουν αλλάξει σημασία.

Δεν σε συμπαθώ πια.
Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου πια.

Μου είσαι αδιάφορη και όταν λέω αδιάφορη εννοώ ότι δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου. Μην ξεχνάς την συνήθειά μου να λέω αλλά, εννοώντας τελείως διαφορετικά πράγματα.

Τώρα, πιστεύεις στα φαντάσματα; Αυτά που σε κάνουν να τρελαίνεσαι;

Πιστεύεις στο φάντασμα τού έρωτα άσπρε δαίμονα;

Ελπίζω να το κάνεις.

Και τώρα μπορείς να απαντήσεις.

Πιστεύεις στα φαντάσματα;
Πιστεύω εγώ σε εσένα;

Η απάντηση είναι δικιά σου.