Started with a Joke

Pain

DEN'S POV

“Ayoko na.”

“Anong 'ayoko na?' What do you mean babe?”

“Ayoko na satin. Ayoko na ng ganito. Ayoko na sa relasyon na to.”

I threw the last bottle of beer beside me on the wall. Just like my heart, it was shattered in pieces. It stayed there as I stare at it. Walang gustong lumapit para ayusin dahil mas lalo lang masasaktan kung pipiliting buuin ang bagay na nasira na.

Tumulo na naman ang mga luha ko. Mga luhang hindi nauubos. Luhang minsan karamay ko, pero madalas traydor.

Nakakapagod umiyak. Nakakapagod maglasing para makalimot. Nakakapagod na paulit ulit ko lang naaalala ang mga salitang binitawan niya sa tuwing mawawalan na ng epekto ang alak sa katawan ko. Nakakapagod nang maghintay sa wala. Nakakapagod nang masaktan.

Nakakapagod pero hindi ko magawang sumuko. Nakakapagod pero hindi ko kayang bumitaw. Nakakapagod pero mahal ko pa din siya.

Kinapa ko ang cellphone ko sa dilim. Nung makapa ko ito ay binuhay ko ito.

I looked like a vampire that was exposed to sun. My eyes hurts. They're blurry, pero nababasa ko pa naman ang mga sulat sa cellphone ko.

I dialed her number. I deleted her digit but it's no use because it's stuck in my head. I deleted our photos but it's still in the Recently deleted album. I just don't want to see it whenever I'm opening my gallery, but I don't want to permanently erase the memories that's left in me.

Yun na nga lang ang meron ako, bakit ko pa buburahin?

I waited patiently when I heard it ringing. But after a few more rings, the call ended itself saying that the person that I'm trying to contact is out of reach.

Wala na ba talaga? Hindi na ba ulit kita maaabot?

Mas lalo akong napaiyak. Pero kahit ganun, tinext ko pa din siya. I've been sending her texts since we broke up. But I know we didn't. Nainiwala akong hindi kami nagbreak. She just needs space. Baka nasasakal lang siya sakin. Pero babalik din kapag nakahinga na siya.

I want to talk to you

Just 5 minutes

Pls

Take care babe

I love you

Paulit ulit sa araw araw na text ko. Pero ni isa walang reply. Sa messenger, hindi man lang niya ko siniseen. She even changed the passwords of her accounts.

“Denisse? Anak? Ly's here.”

Napalingon agad ako sa pinto at wala nang pagdadalawang isip na tumakbo papuntang doon.

Pagbukas ko, bumungad sakin ang nag-aalalang mukha ni Mom.

“Where's she? Nasa baba na ba?” Para mang tanga, pero nagpapanic ako. Baka kasi matagal siyang naghintay, tapos sasalubungin ko pa siya ng ganito ang itsura ko.

Kumunot naman ang noo niya. “Sino?”

This time, ako naman ang napakunot at nagtataka siyang tiningnan.