Adopted By My Brothers..

6.

Na het eten vraag ik aan Enzo: "Mag ik straks bij mijn vriendinnen op bezoek? Ik kan zelf met de trein" "Heb je een OV?" "Ja." "Oké, dan mag je" "Bedankt! Je bent de beste broer die ik maar kon wensen!" "HEY!" zegt Milan. "Sorry... Jij zei ook dat ik jouw beste zusje ben. Maar ik ben je enige" "Dat is waar..." zegt Milan. "Dus ik ben beter" zegt Enzo. "Nee. Op dit móment ben je beter" "Huh?" "Laat maar" zeg ik tot slot. Ik pak een appel uit de fruitschaal en loop naar mijn kamer. Daar pak ik mijn spullen. Sleutels, portemonnee, kauwgom.. Etc. Ik doe alles in mijn rugzak. Op naar het weeshuis! Eenmaal buiten loop ik naar het station. Ik zoek de juiste trein. EINDELIJK! GEVONDEN! De trein rijdt bijna weg. Snel trek ik een sprintje. Net als ik de trein binnenstap sluiten de deuren. Pffff... Op het nippertje. Ik wil gaan zitten. Maar de trein zit overvol. Ik ga op het enige lege plekje zitten. Maar niet snel daarna komt iemand naast me zitten. Iemand die ik herken ofzo.. Het is een jongen. Nee! Het is.....