Adopted By My Brothers..

11.

"Uuhh.. Ik denk dat je verkeerd bent meisje" "Nee mam, ik ben niet verkeerd. Echt niet" Sjen, of.. Sjenna komt naar de deur lopen. "Hey Sjen!" zeg ik vrolijk. "Mam, wie is dit?" vraagt hij aan mijn moeder. "Uuhh..." zegt ze. "Mam, je kent me toch wel? Ik ben het, Stevye!" "Uuhh..." blijft ze maar zeggen. "Mam, wie is dit?" vraagt Sjen nog een keer. "Uuuh..." krijgt hij als antwoordt. "Hey Sjen, ik ben Stevye.. Je zus" "Mijn.. Zus?" "Ja.. Ik ben jou zus" "Huh? Mam? Ik had toch geen zus?" "Uuhhh.." blijft ze maar zeggen. "Mam, lieg niet" zeg ik.. "Uuhhmm.. Ik moet misschien iets uitleggen, Sjen, bel Enzo & Milan. Zeg dat ze moeten komen" "Oké mam" zegt hij. En weg is Sjen. Ik sta hier maar, voor de deur. "Uuh.. Kom binnen, Stevye?" zegt ze. En ik loop naar binnen. Ik zie mijn stiefvader op de bank zitten, "Hallo.." zeg ik ongemakkelijk. En ik ga zitten.. Mijn stiefvader kijkt in de krant, hij zegt niks. Sjen komt naar me toe lopen. "Milan en Enzo komen er zo aan" "Oké" zeg ik kortaf. Hoe gaan ze reageren? Ze wisten niet dat ik hier naartoe was gegaan. Zo'n uur of twee later hoor ik de bel. Milan en Enzo.. Mijn moeder doet de deur open en ze komen de woonkamer binnenlopen. "Stevye? Wat doe je hier?" zeggen ze tegelijk. "Uuhh.." zeg ik. "Volgens mij moet je ze iets uitleggen mam" zeg ik nog. Ook mijn moeder komt aanlopen. "Jongens, ga zitten.. Ik heb wat uit te leggen" en mijn stiefvader staat op.. Waarom geen idee. Hij loopt de kamer uit.. Hierna volgt een lang gesprek.