İçimde'ki Enkaz

31/

Belkide birgün çat kapı çıkagelirsin , bende zerre olmadıgını görür belkide sebebini merak edersin
Diyemem ki sen yoken yani benimle degilken kısacası senssizken
Milim , milim ... inliyordu şehrimin her bir sokakgı
  Her yanım yara bereydi
Çok uysaldı oysaki kalbimin damarları ama
Sıkışmak bi yana
Atmayı bırakmış gibiydi,
Hani bir an dahi teredüt etsem
Bırakırdı beni
Yorgundum...dünyanın tüm yükünü omuzlarıma haps etmişler gibi...
Ağır, adım atmaktan başka bi çarem yokmuş gibi ,
hızlı yürümek degil düşünmek bile yeterdi,
boylardım yeri.
Asfaltın soguklugu ilklerime , ilim , ilim işler
Her bi hüçremi sarardı
Sessizlik üstüme kan gibi akar
Sağa , sola dönsemde faydasız
Canım yerinden çıkıyormuş gibi...
Atardı.
 

Sennsiz mahkum oldugum her saniye boğazıma tıklım , tıklım dolar , adeta nefes almamam için önümde bariyer kurardı

   Şimdi sen bilsen bunları gelsende gelmeye yüz bulamazsın zaten niyetin yok.    
  belkide bahanene sebep ararsın
Şuan senden vazgecmeye megilenen kalbimi tebrik etmek isterim , eger olurda birdaha hani olurya olursa eger , seni ararsa gözlerim o gözleri yerinden sökerim.

Yalan olmasada ara sıra unutamadıgım sözlerin arasında sıkışıyorum , senin bana gelmedigin her saniye ise unatamazsın dedigin ne varsa teker , teker kurutuyorum .

Gelme , mesela beni terk ettigin günden beri yazdıgım şu feryat dolu defteri gizlice gel al evimden oku , aklının sığamıyacagı kadar dertlere bulanan kalbimin afına sığın mesela
  yada bahane arıyorsan sebep bul ve hep yaptıgın gibi artık çıkma karşıma
  Gerçektende bunları yazan bendim zamanın aleyhime oldugu o amansız gecelere inat vazgecmiş olmasamda artık alışmış biriyim .