Ben nasıl biriydim diye aynaya bakarak konuşasım yine tutu karamsar olsam dahi bu içimdeki yada haytımdaki sallanan duvarların altında her defasında kalışımdan kaynaklanıyordu
aslında Yaşım gereği usanğaç bi bünyem vardı
Asla hayatan fazla birşey istemedim ki zaten gerek yoktu
Birazcık mutlu olmakla yetinen biriydim
Hoşcakalara sıgdırmadım asla sevdiklerimi.
Kimi zaman hayatımda var olan ama basit olmayanları bi anlık konturol edemediğim üzerimde resmen koça bir pişmanlık olarak kalan sinirle bircok kez kırar döker ve ardından defalarca hüzün beslerdim
Kendime defalarca yapmıyıcam artık desemde
Damarlarımda mevcut bulunan bi takım duyguların esiri olmaktaydım
Asla huzur kapımdan teget geçmedi
Yapmak istemedigim , kırmak istemedigim halde
Kırmak zor bi durum du ki zaten agır geliyordu yükü...
Her yeni güne başlarken
-bugün ...
Sakin ve asla sinirlenmeyen biri olucam diyerekten güne başlar
Günün sonunda ise
Pişmanlıklarımı filim gibi izlerdim
Bu senaryo böyle ilerliyo ve ilerlemeye ' de kararlıyken birgün dur dedim
Boşa dahi olsa nefes aldığımız bu dünya
Fani.
Ölüm hatrına dur dedim kendime...
Annemin korktugum her gece sırf kabusun etkisiyle hafifte olsa bir çığlık atığımdan uyuyamadığı günler hatrına
İçimde biriktirdiğim kini
Yıkmaya , yakmaya karar verdim.
Ben hep böyle oldum aslında?
Her umutsuzluk sonrası
Umut ettim.
Lakin her umut sonrası
Karabasanlar tekrardan gün gibi doğardı üstüme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimde'ki Enkaz
ChickLit"Yanımda sen varken önümüzdeki denize bile bakasım gelmiyor. Senin olduğun yerde geriye kalan bütün manzaralar güzelliğini yitiriyor." Kapak Tasarımı : @Aysenkn
