you are not alone

Te laat?

Heeeey, 150 reads, hier is maar 1 woord voor zalig! Maar ik weet nog altijd niets voor mijn tweede verhaal dus stuur een idee ofzo AUB. Maar hier is het volgende stuk. Veel plezier! ow ja en ik heb zin om er nu een liedje bij te zetten, ik ga dat niet altijd doen maar ik beluisterde gewoon het liedje en vond dat er wel bij passen. *Say something*

Karoliens P.O.V.

Het mes komt dichter en dichter en ik voel het in mijn vel gaan totdat opeens... (A/N: we zijn zo terug na de reclame! Je kan met Mr. Proper wel 10 keer zoveel meer vuil weg krijgen dan alle anderen!,... daar had ik even zin in.) Mathias! Mathias steekt een mes in de arm van de man (de arm waar het mes in de hand zat) en de man roept:"Auwwww! Waar was dat nu voor nodig?" Man hoe een stomme vraag kan je stellen? En hij liet het mes vallen. Maar het was voor mij al te laat want ik viel bloedend op de grond...

Lucas P.O.V.

"Mathias, wat doe jij hier?" vroeg ik geschrokken. "Ik was hier heel toevallig." loog hij. Wat boeit het dan ook Karolien ligt dood te gaan op de grond. Mathias nam de man in een nog al pijnlijke positie en ik belde naar de politie en het ziekenhuis. Na een tijd kwamen de politie en de ambulance er aan. De man werd opgepakt en Karolien in de ambulance, we gingen mee en na een tijd lag ze in het ziekenhuisbed met een paar draden overal. Wij (Mathias en ik) zaten er naast toen er opeens een meisje hijgend aan kwam lopen. Het was Kim, tijd om mijn excuses aan te bieden. "Kim, ik moet met je praten." smeekte ik. "Nee, nu niet, straks maar ik wil eerst mijn beste vriendin zien." zei ze en liep naar het bed. "Karolien, waarom altijd bij jouw? Ik leef met je mee en zal altijd aan je zijde staan!" en Kim liet een traantje en legde haar hoofd op het bed. "Gaat het?" vroeg ik. "Nee, wat is er eigenlijk gebeurt?" vroeg ze wenend. "Wel dus Karolien wilde met mij praten over wat er was gebeurd en dus reden we ergens naartoe waar we niet konden worden gestoord. Maar na even te hebben praten kwam er ineens een man die Karolien uit de auto sleurde en ik stapte snel uit om haar te redden maar die man nam zijn mes en hield het tegen haar keel, dus zei ik dat ik er ook 1 had en hij duwde het nog dieper in haar keel. Het begon al te bloeden totdat Mathias met het mes in de arm sneed en de man het mes liet vallen maar hij was te laat want Karolien viel bloedend op de grond." zei ik snikkend. Kim moest nu nog harder wenen maar bedankte Mathias voor wat hij had gedaan want zonder hem was Karolien niet eens meer in het ziekenhuis geraakt. Toen vroeg ik:" Mag ik nu heel even met je praten want anders ben je sebiet nog uitgedroogd." "Ok, maar niet te lang alsjeblieft." zei ze en terwijl gingen we naar buiten. "Het spijt me vreselijk, ik had niet boos moeten zijn op iets waar jij niet kon aandoen." zei ik en streelde door haar haren. "Het is niet meer erg, ik vergeef het je, ik ben blij dat je niet meer boos bent." zei ze en gaf me een knuffel. Ik gaf haar een zoen en zei:" Ik laat jouw nooit meer gaan." "Ik hou van je!"riep ze blij en sprong in mijn armen. En opeens zag ik daar Mathias sip staan. We gingen hand in hand terug naar binnen en zagen het piep ding van Karolien (je weet wel zo van het hart de hartslagen). De lijn daarvan lag opeens stil of horizontaal. Kim brak in huilen uit en legde haar hoofd op mijn borstkas en riep:" Nee, dat kan niet! Karolien je bent sterk!! Jij kan niet dood! Alsjeblieft!!!" Zo schreeuwde ze heel het ziekenhuis bij elkaar...

Zo hier was het nieuw hoofdstuk + weer en cliffhanger!! En wat vinden jullie? Laat een reactie weten. En ik ga waarschijnlijk pas volgende week of de week daarna pas updaten. Maar als ik 200 reads heb en misschien 20 votes dan is het nog voor de vakantie!