you are not alone

geheugenverlies

Hey iedereen, ik weet het ik heb heel lang niet meer geupdate maar hier is het dan, het nieuwe hoofdstuk en ik ben zoooo blij want het is vakantie!!! dus eb ik genoeg tijdom te updaten. ik zal maar niet te lang babbelen want anders heb ik een hoofdstuk zonder het verhaal. Veel plezier met het nieuwe hoofdstuk!

Kims P.O.V.

'Dat is je beste vriendin' zei de dokter verbaasd.'Wat? nee dat is mijn knuffel buddy.'zei ik. De dokter keek me heel raar aan en ik begon er echt schrik van te krijgen en hij denkt na, opeens vraagt hij een echt domme vraag:'Hoeveel jaar ben jij?' 'Euh 5 jaar duuuuhh.' zei ik. 'Dit is niet goed, dit is niet goed, verpleegster haal meteen Karolien er bij.' en terwijl hij dat zei wandelde hij door de kamer heen en weer, precies een pingpong bal tijdens het spelletje pingpong. Ik dacht ook van, wat is er zo erg aan dat ik 5 ben en geen ouders heb? maar ja sommige mensen zijn best vreemd en kunnen niet zo goed onthouden he. Toen kwam ene Karolien binnen en knuffelde me bijna dood en mijn eerste reactie was... haar slagen in haar gezicht. 'Aaaauuuw, waarom deed je dat?' riep ze kwaad.'Wat zou jij doen als een vreemdeling je ineens omhelst?' vroeg ik. 'Maar ik ben geen vreemdeling, meer zelfs ik ben je beste vriendin.' zei ze. Waarom zegt iedereen dat ik haar beste vriendin ben, kom op zij is waarschijnlijk 15 of ouder en ik ben 5 en hoe durft ze te zeggen dat ik haar beste vriendin ben met buddy erbij, ik had zijn oortjes moeten toe houden. 'De dokter zei tegen die Karolien: 'Daarom vroeg ik of je wilde komen, ze heeft geheugenverlies en ik dacht, als ik jou naar haar stuur dan weet ze misschien weer wie je bent maar blijkbaar niet.' 'Maar wat kunnen we er nu aandoen?' vroeg Karolien gestrest. 'Geen idee antwoordde de dokter. 'Maar u bent een dokter!!' riep Karolien boos.

Karoliens P.O.V.

Godverdomme!(piep geluidje) Ik werd zo boos en tegelijk moest ik wenen, ik denk dat het er vreemd uitzag want ik lag op de grond te kloppen van woede en terwijl riep ik en weende ik. Ik stond recht en ging naar Kim: "Kim, denk eens heel goed na, toen ik in het ziekenhuis lag door Tobias zei je tegen me: you are not alone. Alsjeblieft, denk heel goed na, ik kan niet zonder jou! Je bent mijn beste vriendin en je bent even oud als ik en je hebt wel ouders die heel veel van je houden, meer dan wie dan ook! En je hebt een vriendje Lucas!" Ik zag haar denken en opeens herrinnerde ik me iets dat niemand wist alleen ik en Kim wisten het.

flashback van toen Kim en Karolien 5 jaar waren.

Karoliens P.O.V.

Ik en Karolien speelde prinsesje, toen er opeens een grote meneer in het zwart verkleed Kim mee nam (ontvoerde) maar ik wist niet wat die meneer deed maar ik voelde dat hij Kim pijn deed  door haar in de auto te sleuren en haar uitte schelden maar ik kon hem niet tegen houden en liep naar mama en papa en we belden ook naar de ouders van Kim. Opeens voelde ik iemand precies mijn handen vast boeien maar dat was niet zo en daarna stampte iemand in mijn buik en zoende iemand me maar het was niet echt! Ik begon toen kei hard te wenen en mijn ouders wisten niet waarom, toen hoorde ik van alle stemmen, een man zei: "ze komen je nooit halen want ik ben je papa en niemand houdt van jou, je bent alleen, voor altijd!" en toen hoorde ik Kim heel hard schreeuwen om hulp en ik kon er niet meer tegen! Mijn hoofd ontplofte en toen dacht ik aan iets dat ze zou kunnen doen: Schop hem overal en dan,kom ik je halen want je bent in een kazerne. Toen ging ik naar die kazerne en zag ik Kim schoppen tegen die man en bevrijdde ik haar. We liepen samen nar huis en ze vertelde alles tot in de details en dat was juist hetzelfde als ik dacht en voelde. Toen wisten we het,we kunnen elkaars gedachten lezen en voelen wat de andere voelt. Daarom zegt ze altijd in moeilijke tijden you are not alone door die ene meneer. Uiteindelijk is die meneer opgepakt en heb ik nooit meer van hem gehoord.

Einde flashback.

Karoliens P.O.V.

Dusik dacht in mijn eigen aan die dag en aan leuke dingen die we samen deden en dingen die we samen hebben meegemaakt ook minder leuke dingen en hoopte dat ze het zou kunnen lezen en dat ze alles weer zou weten. Het duurde heel lang en er gebeurde niets. Ik gaf het op, ze zal nooit meer weten wie ik ben en alle andere leuke dingen. Ze zal een nieuw leven starten maar spijtig genoeg zonder mij :'-(

Ocharme Karolien! Snik snik. Maar ik heb speciaal een heel lang hoofdstuk proberen maken omdat jullie zo lang moesten wachten dus. En nu is het vakantie en kan ik meer updaten maar vergeet alsjeblieft niet te commenten, voten en promoten xx