Giray

71 7 0
                                    

En sonunda ağaçlık yoldan caddeye çıkmıştım.Artık on dakikalık  yürüme mesafesi kalmıştı.Giray'ın çalıştığı mağazanın önünden geçmek zorunda kalmış olmanın huzursuzluğuyla adımlarımı hızlandırmış,çantamı da istemsiz bir şekilde yüzüme tutmuş olacağım ki çanta her zamankinden daha fazla ağırlaşmıştı.Ne olduğunu anlamak için çantayı aşağı indirmemle Giray'ın buz kesmiş donuk bakışlarıyla karşılaşmış oldum.Allah kahretsin.Ne yapacağımı bilemez halde sağa sola bakındım.Bu karşılaşmanın normal bir karşılaşma olduğunu düşündürmek için ona gülümseyerek bakıyordum.Ama bu çocuk annesinin oğluydu,o kadının özelliklerini tamamen kendisine kopyalamış ve annesini aratmıyordu.Ben ne kadar gülümsesemde o mavi gözler bana dikilmiş,adeta bir cevap bekliyordu.Koşup gitmeyeyim diye çoktan çantamı elimden almış, arkasında tutuyordu.O hiçbir zaman beni koşuda yenememişti.Ama diğer konularda benden hep daha üstündü.Aynı okulda hatta aynı sınıfta olduğumuz için (bizim okulun her türlü yarışmaları olur) çoğu kez karşı karşıya geldiğim biriydi ve şimdi yine karşımdaydı ama bu sefer anneme kavuşmak için onunla yarışacaktım.

Annecim Çok ÖzlüyorumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin