Annecim Çok Özlüyorum

Hastane Odası

"Ne,ne annem mi?Nasıl,sen annemle mi konuştun?" kalbim yerinden çıkacak gibiydi,sendeledim,Cenk'in kolundan tuttum.

Ceren Cenk'e "Nasıl söylersin sen bunu,o kız iki yıldan beri annesini arıyor,bu dalga geçilecek bir mevzu değil Cenk,bu bir oyun değil.Sen ona bakma canım(bana dönmüştü,diğer kolumdan tutmaya başladı) Şaka yapmaya çalıştı arkadaş ama olmadı tabi.Annen söylemedi ona bunu.Hem annen nereden bilsin böyle bir şeyi di mi?Giray bunu annene nasıl,ne şekilde söyleyecek?Hani inanılabilir gibi değil.(Sesini yükseltti)Bade Hanım ve eski kocasının üvey oğlu dertleşti ve kızına aşık olduğunu söyledi Bade Hanım'a."

Yorgundum,gözlerim kararıyor,canım uyumak istiyordu.İç organlarım intihar eşiğindeydi,kalbim sanki ateşte yanıyordu.Nefesim bana yetmiyor,kol ve bacak eklemlerim ağrı yapıyordu,dizlerim bükük duruyordum artık.Beni tutmasalardı yerdeydim.Son bir gayretle konuşmaya çalıştım tiksindiğim insanların kolları arasında."Ne çabuk unuttun derdini sen Ceren.Bu senin meselen değil.Bu benim meselem.Bırak şaka yapıyorsa da bırak."Sanki onlara beni bırakın demiştim,beni daha fazla taşıyamamış olacaklar ki yere düşürdüler.Ara ara sesleri geliyor,telaşlı oldukları belli oluyordu.Ceren su döküyor,Cenk ise hafifçe yanaklarıma vuruyordu.İkisi birden yüzümdeki saçlarımı asfalta doğru itiyordu.

Yemek yemediğimden böyle oldu herhalde,su da içmedim bir de.Annemde olmayınca tabi,ondan böyle oldu.Sanırım çok uykum var...

Uyandığımda bir hastane odasındaydım,akşam olmuştu,dışarısı karanlıktı,içeride kimse yoktu.Uyuşmuş olan kollarım ve bacaklarımı oynatmaya başladım ve bu şekilde çarşafı üzerimden ittim.Kafamı hafifçe hareket ettirdim.Beni buraya getiren biri vardı ama benim yanımda bekleyen hiçkimse yoktu.Bu çok üzücüydü.

Aklıma birden Cenk'in söyledikleri geldi.Ya doğruysa demekten kendimi alamıyordum ve sanki beni desteklercesine Cenk'in de yüzünde hiç şaka yapar gibi bir hal yoktu.Ceren'in söyledikleri ise...Peki annemle Giray nasıl olur da konuşur ki.Neden anneme böyle bir şeyi söylesin ya da neden annemin yerini bildiğini bana söylemesin ki üzüntüme en yakından şahit olan kişi o sonuçta.

Kapı açıldı bu sırada ve ardından kapandı.Gelen Giraydı.
"Zeyneepp,uyandın sonunda ya.Bak geldiğimden beri başında bekliyordum bir çıkayım bir hava alayım dedim.Sende uyanmışsın.Sakın babana benimle ilgilenmedi hastanede deme.Senden sorumluyum sonuçta ben." diyerek odada bulunan sandalyeyi yanıma çekti ve oturdu.Gülümsüyor ve elimi tutuyordu.Bende ona bakamıyor,yaşadıklarımı düşünüyordum."Ceren aradı,Zeynep düştü kaldı deyince koşarak geldim.(Durakladı ve devam etti)Ne oldu ki orada.Nasıl oldu bu.Benim bildiğim kadarıyla sen hiç bayılmadın bu zamana kadar."

"Hadi ama susma artık kızmaya başlıyorum, valla babanla daha fazla takışmayayım diye buradayım zaten.Bizim bugün arkadaşlarla maç vardı ve ben senin yanındayım,kafam bozuk,canım sıkkın bu yüzden.Konuş da daha fazla canım sıkılmasın. Zeynep."
Kafamı ona çevirdim."Yastığı arkama yaslasam iyi olacak sanki,yatmaktan canım sıkıldı." dedim.
"Tamam tatlım,kaldır kafanı,tutuyorum ben seni,gel şöyle, yaslan bakayım oldu mu böyle?"
Şimdi daha iyiydim,onunla bazı şeyleri konuşabilir halde olmam gerekiyordu.Tüm vücudumu buna hazırlamalıydım.
" Sen babamla karşı karşıya gelmemek için mi buradasın.Bu yüzden maça gitmedin yani."
"Evet dedim ya." Ayağa kalktı ve bir bardak su doldurdu."Al,iç biraz,ağzın kurumuştur şimdi senin."
Suyu içtim ve ona uzattım.Gerçekten çok susamışım.Bir bardak daha istedim.Söyleniyordu."İşte bak bu kıza iyilik yapmayacaksın.Otur,oturduğun yerde abicim,ne su veriyorsun ki.Elimi verdiğimde kolumu kurtaramıyorum ben senden" dedi ve yakasını silkti.Sürahiyi eline aldı ve doldurmaya başladı.Bana bakıp gülümsüyordu.
Aslında bir bardak su beni hareketlendirmeye yetmişti.
"Bana aşık olduğun için burada değilsin yani."
Donup kaldı,bardak taşmaya başladı ve birden sürahiyle,bardak elinden kayıverdi.Hastanenin o küçük odasının tüm zemini cam kırıklarıyla doluydu şimdi.