"Ας κερδίσει ο καλύτερος Ορεστούκο!" σκέφτηκα και σηκώθηκα απότομα από την θέση μου ρίχνωντας κάτω την καρέκλα μου.
Άρπαξα το μικρό καλαθάκι με το ψωμί από τα χέρια του Μάριου και άρχισα να πετώ με δύναμη τις φέτες στο κεφάλι του ουρακοτάνγκου.
"Παιδιά σταματήστε τώρα." απαίτησε ο μπαμπάς και εγώ του έδωσα να κρατήσει το άδειο καλάθι.
"Φοίβη σκόπευα να φάω από αυτό." μου είπε θυμωμένα ο αδερφός μου και εγώ τον αγνόησα προσπαθώντας να βρω άλλα μέσα για να επιτεθώ στον μπαμπουίνο.
"Ορέστη εσύ θες να παραγγείλουμε επιπλέον ψωμί;" ρώτησε ο αδερφός μου και αναστέναξα με την χαζομάρα που κουβαλά στο μυαλό του.
"Όχι έφαγα ήδη αρκετό." του απάντησε και πήρε στα χέρια του την πιατέλα με το κοκορέτσι.
Έκανα μικρά βήματα προς τα πίσω για να αποφύγω το μηραίο όταν η πλάτη μου ακούμπησε σε ένα βαλσαμωμένο αγριογούρουνο που διακοσμούσε τον χώρο.
"Κοίτα βρήκα ένα ζωάκι να κάνεις παρέα! Έλα βρε να παίξετε να μην βαριέσαι και εσύ μόνος σου." του είπα με ένα χαμόγελο και αυτός άρχισε να με λιθοβολεί με τα κομμάτια του ψητού.
"Τώρα θα νιώσεις την οργή μου." δήλωσε ο πίθηκος και εγώ χρησιμοποίησα το τριχωτό ζώο για κάλυψη αφού κρύφτηκα πίσω του.
"Αγόρι μου...Ηρέμισε!" άκουσα την απαλή φωνή της μαμάς του και προσευχήθηκα να τον πείσει να με αφήσει ήσυχη.
"Άσε με να της δώσω ένα μάθημα για να μην ανακατευτεί ξανά στην ζωή μου." της είπε και κατάλαβα πως αυτό ήταν σπόντα για την σερβιτόρα - τσούλα.
Ξαφνικά πρόσεξα ένα ζευγάρι στο απέναντι τραπέζι που ετοιμαζόταν να γευτεί το κρασί που ζήτησαν για συνοδευτικό μαζί με το φαγητό τους και όρμηξα προς το μέρος τους.
"Όχι." φώναξα σαν τον Μεταξά και όλα τα βλέμματα των πελατών στράφηκαν πάνω μου.
Πλησίασα τον στρουμπουλό κύριο ο οποίος είχε ασπρίσει από τον φόβο του, όπως και η υπόλοιπη ταβέρνα, και δανείστηκα την κανάτα τους.
Γύρισα το κεφάλι μου 180° και ακριβώς εκείνη την στιγμή παρομοίασα τον ευατό μου με τους φίλους μας όταν τους λες να εστιάσουν σε κάποιον με διακριτικότητα!
"Μπλοφάρεις." μου είπε ο Ορέστης με σιγουριά πιάνοντας από τους ώμους την μαμά μου που βαθιά μέσα της παρακαλούσε να μην κάνω μαλακία.
BẠN ĐANG ĐỌC
It Began as a Mistake! #BC2018
Hài hước"Με εμπιστεύεσαι;" με ρώτησε με αγωνία ενώ κρατούσε σφιχτά τους καρπούς των χεριών μου. Η καρδιά μου ήθελε να τον ακολουθήσω ανεπιφύλακτα αλλά το μυαλό μου διαφωνούσε. Ο χρόνος κυλούσε και τα περιθώρια για να αποφασίσω είχαν αρχίσει να στενεύουν. Ας...
