Ξύπνησα από τις ακτίδες του ήλιου που χτυπούσαν το παράθυρο του δωματίου στο οποίο βρισκόμουν ξαπλωμένη. Έτριψα τα μάτια μου και ανακάθησα στο κρεβάτι, όταν πρόσεξα πως δίπλα μου κάποιος κοιμόταν και αμέσως κατάλαβα πως ήταν ο αδερφός. Εξάλλου, ποιος άλλος θα μπορούσε να έχει περάσει μαζί μου όλη την νύχτα και οι γονείς μου να συμφωνούν;
"Καλημέρα μικρό μου πράσινο μαρουλάκι." φώναξα ενώ χοροπηδούσα στο μαλακό στρώμα με δύναμη ώσπου κουράστηκα και έπεσα με φόρα πάνω του.
"Περίεργο ο Μάριος ποτέ δεν σκεπάζεται με σεντόνι." σκέφτηκα, αλλά αμέσως το αγνόησα μόλις άκουσα ένα επιφώνημα πόνου να βγαίνει από το στόμα του.
Τον λυπήθηκα και άρχισα να τον γεμίζω φιλιά ξεκινώντας από τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς του μέχρι το πρόσωπό του χωρίς να έχω συνταντήσει το βλέμμα του ούτε μία φορά.
"Εντάξει. Ξέρω πως είμαι ακαταμάχητος αλλά δεν χρειάζεται να με φιλάς λες και δεν θα με ξαναδείς ποτέ. Μπορούμε να κανονίσουμε να βρεθούμε όποτε θέλεις κάνοντας περισσότερα πράγματα." μου είπε με αισθησιακή φωνή κάποιος που σίγουρα δεν ήταν ο Μάριος.
Με κρατούσε σχιφτά από την μέση και με μία απότομη κίνηση ανέβηκε αυτός πάνω μου. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω και έτσι παρατηρούσα άναυδη το γλυκό χαμόγελο που είχε απλωθεί στα χείλη του.
Ξαφνικά, συνειδητοποίησα πως ήταν το αγόρι κοντά στην ηλικία μου, που έζησε από θαύμα την στιγμή που είχαμε το ατύχημα με το αυτοκίνητό μας χωρίς να ενδιαφερθεί για την σωματική μας ακεραιότητα.
"Ηρέμισε Φοίβη. Μπορεί να πάσχει από ψυχικά προβλήματα και να το έχει σκάσει από κάποιο ίδρυμα. Ή οι δικοί του να έχουν σκοτωθεί σε τροχαίο και να περιπλανιέται μόνος του και αβοήθητος από δωμάτιο σε δωμάτιο. Ή να είναι ένας βιαστής που θέλει απεγνωσμένα να γευτεί το κορμί σου." μου υπενθύμισα και οι παλμοί της καρδιάς μου αυξήθηκαν απότομα.
Σκέφτηκα να μην του πάω κόντρα και έτσι του χαμογέλασα πονηρά χαιδεύοντας το απαλό σαν βαμβάκι μάγουλό του με σκοπό να βρω έναν τρόπο να απομακρυνθώ από αυτόν.
Όσο αυτός με φιλούσε στον λαιμό, εγώ έπιασα επιδέξια το φωτιστικό που βρισκόταν στο κομοδίνο, τον χτύπησα στο κεφάλι και τον έσπρωξα με αποτέλεσμα να πέσει κάτω από το κρεβάτι.
"Οι ικανότητες αυτοάμυνάς μου έχουν βελτιωθεί απίστευα." αναφώνησα και χειροκρότησα τον ευατό μου.
ESTÁS LEYENDO
It Began as a Mistake! #BC2018
Humor"Με εμπιστεύεσαι;" με ρώτησε με αγωνία ενώ κρατούσε σφιχτά τους καρπούς των χεριών μου. Η καρδιά μου ήθελε να τον ακολουθήσω ανεπιφύλακτα αλλά το μυαλό μου διαφωνούσε. Ο χρόνος κυλούσε και τα περιθώρια για να αποφασίσω είχαν αρχίσει να στενεύουν. Ας...
