"Θυμάσαι τότε πού ο Μάριος πέταξε το βάζο με τα λουλούδια πάνω στη σερβιτόρα;" με ρώτησε και η ανάμνηση αυτού του γεγονότος με έκανε να γελάσω δυνατά.
"Είχα καιρό να νιώσω έτσι!" της είπα περνόντας τα δάχτυλά μου μέσα από τα δικά της με τρυφερότητα.
Έστρεψε το βλέμμα της προς το μέρος μου και μου χαμογέλασε αχνά. Φτάσαμε κάτω από την πολυκατοικία που έμενε και κατάλαβα πως ήρθε η στιγμή να την αποχαιρετήσω.
"Καληνύχτα." ψιθύρισα στο αυτί της, καθώς την αγκάλιαζα, έχοντας την ευκαιρία να μυρίσω το υπέροχο άρωμα που φορούσε.
"Καληνύχτα Ορέστη." είπε χαρίζοντάς μου ένα φιλί στο μάγουλο το οποίο έκανε κάθε σημείο του σώματός μου να ανατριχιάσει.
Την παρατηρήσα από μακριά να φευγεί και συνειδητοποίησα πως η παρέα μαζί της δεν είναι και τόσο άσχημη όσο πίστευα προηγουμένως.
Κατευθύνθηκα προς το διαμέρισμά μου ανοίγοντας την πόρτα με απόλυτη ησυχία, σε αντίθεση με τους γονείς μου όταν εγώ κοιμάμαι που τείνουν να ξεπεράσουν τον θόρυβο της Φιλαρμονικής στις συναυλίες της και διέσχισα το σαλόνι.
Μπήκα στο δωμάτιο και έπεσα με δύναμη στο κρεβάτι μου βγάζοντας παράλληλα τα ρούχα μου. Σκεπάστηκα με το σεντόνι του Makouin και βυθίστηκα σε έναν γαλήνιο ύπνο.
Ξύπνησα από το βίαιο χτύπημα της κατσαρόλας με την ξύλινη κουτάλα και για να περιορίσω τον ενοχλητικό ήχο πίεσα το μαξιλάρι στο πρόσωπό μου.
"Χριστιανή μου γυναίκα τι θέλεις τα χαράματα από την ζωή μου;" ρώτησα δυσανασχετόντας και κλώτσησα το σεντόνι με νεύρα.
"Νεαρέ μου είναι σχεδόν μεσημέρι." μου απάντησε και κοίταξα απορημένος το ρολόι στο κομοδίνο μου.
"Είναι δέκα το πρωΐ!" φώναξα και σηκώθηκα από το κρεβάτι ψάχνοντας να φορέσω μία καθαρή κοντομάνικη μπλούζα.
"Ορέστη παραμένω θυμωμένη μαζί σου για το χθεσινό περιστατικό στην ταβέρνα και για την φασαρία που προκάλεσες." μου είπε και μάζεψε τα παπούτσια μου από το πάτωμα τακτοποιώντας τα στο εσωτερικό της ντουλάπας.
"Πλήρωσαμε για τις μαλακίες που έγιναν και μάλιστα με πολύ σκληρό τρόπο." δήλωσα με επιθετικότητα και θαύμασα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
"Δεν με ενδιαφέρει ποια τιμωρία θα επιβάλλουν οι γονείς της Φοίβης στην ίδια." είπε σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος της.
VOUS LISEZ
It Began as a Mistake! #BC2018
Comédie"Με εμπιστεύεσαι;" με ρώτησε με αγωνία ενώ κρατούσε σφιχτά τους καρπούς των χεριών μου. Η καρδιά μου ήθελε να τον ακολουθήσω ανεπιφύλακτα αλλά το μυαλό μου διαφωνούσε. Ο χρόνος κυλούσε και τα περιθώρια για να αποφασίσω είχαν αρχίσει να στενεύουν. Ας...
