"Αχ ναι! Πιο γρήγορα..." πρόσταξα τον Ορέστη και αυτός συνέχισε αυξάνοντας ρυθμό, με αποτέλεσμα η απόλαυσή μου να εκτοξευτεί στα ύψη.
"Δεν πρόκειται να γευτείς άλλη ηδονή από εμένα." μου απάντησε και συνοφρυώθηκα ακούγοντας τα λόγια του.
"Μα δεν πρόλαβα να τελειώσω ακόμα." παραπονέθηκα και αυτός σήκωσε τους ώμους του ως ένδειξη αδιαφορίας.
"Κάποιος πρέπει να αναλάβει να συνεχίσει το έργο σου." δήλωσα και σκουπίσα τα υπολείμματα της προηγούμενης ενέργειας μου.
"Το ξέρω πως είμαι αναντικατάστατος αλλά είμαι σίγουρος πως θα καταφέρεις να βρεις κάποιον που θα σε ικανοποιεί εξίσου." μου είπε φορώντας βιαστικά το δερμάτινο μπουφάν του.
"Όχι μην φεύγεις!" ούρλιαξα και ξαφνικά ένιωσα ένα δυνατό τράνταγμα που με έκανε να ξυπνήσω απότομα.
"Είσαι καλά αγάπη μου;" με ρώτησε η μαμά με την αγωνία να έχει χαραχτεί στο πρόσωπό της.
"Είμαι εντάξει." απάντησα και σηκώθηκα από το κρεβάτι μου με την προϋπόθεση να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.
Πήρα τα κλειδιά μου, που κείτονταν πεσμένα στο πάτωμα της κουζίνας και ξεκλείδωσα την ξύλινη πόρτα του διαμερίσματός μας.
Ξεχύθηκα στον δρόμο και άφησα τα πόδια μου να με οδηγήσουν έως την είσοδο της πολυκατοικίας του Ορέστη.
"Ωραία και τώρα πως θα ειδοποιήσω τον μπαμπουίνο αφού δεν έχω πάρει το κινητό μου;" σκέφτηκα και ξαφνικά μου ήρθε μία τρομερή ιδέα.
Θα πετούσα μερικά αντικείμενα στο παράθυρό του ώστε να ξυπνήσει!
Πλησίασα τον κάδο απορριμμάτων και άρπαξα ένα χάρτινο σακουλάκι που περιείχε μία μισοφαγωμένη τυρόπιτα. Το εκσφεντόνισα με δύναμη στοχεύοντας το μπαλκόνι του Ορέστη και αυτό κατόρθωσε να χτυπήσει με επιτυχία το τζάμι του παραθύρου του.
Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα, όταν αντιλήφθηκα πως ο ουρακοτάνγκος χρειαζόταν έναν δυνατότερο θόρυβο για να ξυπνήσει.
Γι'αυτό αποφάσισα να μετατρέψω το μικρό του μπαλκονάκι σε σκουπιδότοπο αξιοποιώντας όλο το περιεχόμενο του πράσινου κάδου, που βρισκόταν τοποθετημένος στο απέναντι πεζοδρόμιο.
"Τι στο πούτσο ρε μαλάκα βραδιάτικα." άκουσα τον Ορέστη να μονολογεί καθώς έκανε απόπειρες να καταλάβει ποιος ευθυνόταν για όλα αυτά.
ESTÁS LEYENDO
It Began as a Mistake! #BC2018
Humor"Με εμπιστεύεσαι;" με ρώτησε με αγωνία ενώ κρατούσε σφιχτά τους καρπούς των χεριών μου. Η καρδιά μου ήθελε να τον ακολουθήσω ανεπιφύλακτα αλλά το μυαλό μου διαφωνούσε. Ο χρόνος κυλούσε και τα περιθώρια για να αποφασίσω είχαν αρχίσει να στενεύουν. Ας...
