My Brother's Best Friend Ft. Kasper Dolberg

Chapter 21

Ik zie Matthijs daar liggen met heel veel kapot gevallen flessen drank naast hem. Tranen stromen in een rivier naar benee. Hij is toch één van mijn beste vrienden. Het doet me zoveel pijn om hem daar te zien liggen. Gelijk spring ik op mijn knieën en zak naast hem neer. Ik pak zijn hand en kijk achter me. De jongens staan daar schokkend stil. "Wat staan jullie daar nou nog bel 112!" Dat kwam er botter uit dan de bedoeling was. Kasper pakt gelijk zijn Iphone uit zijn zak en belt 112. Ik draai met mijn duim rondjes over de hand van Matthijs. "Het komt goed Matthijs, blijf bij me." En er rolt een traan over mijn wang. Ik hoor voetstappen. "Gaat het wel?" Vraagt Cole aan mij als hij gehurkt naast mij komt zitten.
"Het doet me pijn om hem zo te zien liggen, Cole hij is mijn beste vriend."
"Het komt goed Nina Matthijs is een sterke jongen." Dat klopt zeker wat Cole mij verteld. Ik hoor de sirenes al uit de verte aankomen. "Aan de kant mensen!" Roept er een man. Ik kijk op en laat Matthijs los als ik een man rond de 30 mijn kant op zie rennen.
Hij maakt een kom beweging naar de andere mannen die rond hem heen staan. Ze rennen weg. Al snel genoeg zijn ze terug en hebben ze een brancard meegenomen. Voorzichtig wordt Matthijs op de brancard getild en in de ambulance getild.

Daar staan we dan voor de ambulance. De man die kijkt ons 1 voor 1 aan. "Er mogen maar 2 mensen mee.." "Ik ga mee." Zeg ik vastbesloten. "Ik ook." Voegt Cole er snel aan toe. Ik zie Kasper in mijn ooghoek al verward kijken. Ik kijk hem terug aan. Ik probeer mijn uitdrukking zo neutraal mogelijk te maken. Hij knikt vervolgens. Cole en ik springen achterin de ambulance bij Matthijs. In de ambulance kan ik alleen maar staren naar Matthijs. Cole is ook opvallend stil. Ik breek bijna weer in tranen uit. "Kom maar." Zegt Cole en hij houdt zijn armen wijd open. Ik ga op zijn schoot zitten en hij sluit zijn armen. Ik heb hem stevig vast. Dit voelt veilig en fijn. "Gaat het weer?" "Ja." Zeg ik een beetje afwezig nog steeds starend naar Matthijs. Het voelt een fijn maar ongemakkelijk tegelijk. Ik bedoel de ambulance rijd aardig snel dus het hobbelt nogal. Ik zit namelijk nog steeds op de schoot van Cole.

Aangekomen bij het ziekenhuis

De auto is tot stilstand gebracht. Ik sluit even mijn ogen en adem diep in en uit om het me allemaal even te laten bezinken. De deur gaat open gelijk komen er twee mannen aan gewaggeld. Ik ga gelijk van Cole zijn schoot af en ik zie hem daarna een beetje ongemakkelijk krabben achter zijn oor. "Ga maar alvast naar binnen en meld je bij de receptie. Wij handelen dit verder af." Stelt de man ons gerust.
Maar ik kan het moeilijk los laten. Matthijs is mijn beste vriend ik blijf naar hem staren ook al lopen we al weg. "Kom maar mee Nina." En Cole pakt me bij me schouder.
Ik kijk steeds achterom, maar ik zie ze niet meer. Met gebogen hoofd loop ik naar de receptie. "Hallo, kan ik u helpen?" Klinkt de receptioniste vriendelijk. "Onze vriend is net met de ambulance hier heen gebracht." Vertelt Cole aan de mevrouw.
"Wat is de naam? "
"Matthijs de Ligt." Voeg ik toe.
"Even kijken... ehm oh ja ik zie het al. Op dit moment wordt hij behandeld in kamer 134. Dat is met de lift verdieping twee, tweede gang van links, vierde kamer. "Dankuwel." Zegt Cole beleefd. Als we de kamer eenmaal gevonden hebben klopt Cole voorzichtig op de deur. Er komt gelijk een zuster uit de deur. "Ik zou jullie vriendelijk willen vragen of jullie nog even zouden willen wachten dit kan nog wel even duren." En verdwijnt weer gelijk in het kamertje. Ik leun even machteloos tegen de muur aan. En zo zak ik langzaam naar beneden. Ingedoken zit ik in me kaar. Ik hoor dat Cole naast me gaat zitten. En een arm om me heen slaat. "Ik blijf bij je." Zijn Cole zijn woorden. Ik voel me mobiel trillen dus ik kijk op. En nog een keer. Ik besluit toch maar even te kijken van wie ze zijn. 3 gemiste oproepen en 2 berichten van Kasper. Ik heb even geen behoefte om aan hem te denken. "Wat was er?" Vraagt Cole aan mij.
"Niks, helemaal niks." "Weet je dat ze.." Cole wordt onderbroken.
"Jullie kunnen komen kijken." Zegt de zuster en loopt weg.

~24-08-17~