Helloooooo
Συγνωμη που αγνοησα τελειως αυτην την ιστορια αλλα η αληθεια ειναι οτι η φιλη μου την μεταφραζε και...ναι 😅
Αλλα κανονικα εγω την εγραψα 🤗
Τελος παντων να μην σας κουραζω παμε στο κεφαλαιο!
------------------------------------ -----------------------
Peter's POV«Alice φύγε.» είπα ψυχρά.
«Δε μπορείς να διώξεις την ίδια σου την αδερφή από το σπίτι της!» φώναξε.
Τα μάτια μου θόλωσαν και όλα άρχιζαν να σκοτεινιάζουν. Τα πόδια μου δεν μπορούσαν να κρατήσουν το βάρος μου πια και έπεσα κάτω.Άνοιξα τα μάτια μου. Καθόμουν δεμένος σε μία καρέκλα... Όλα μου τα άκρα ήταν μουδιασμένα. Κοίταξα γύρω μου. Ένα άλλο αγόρι με μία άσπρη μπλούζα και μαύρο τζιν καθόταν επίσης δεμένος σε μία καρέκλα. Το πρόσωπό του δεν φαινόταν καθαρά, καθώς τα ξανθά μαλλιά του το κάλυπταν. Ήταν ακίνητος . Η μόνη κίνηση που μπορούσα να διακρίνω ήταν το στέρνο του που πήγαινε πάνω κάτω με γρήγορες κινήσεις. Γύρω από τους καρπούς του είχε σχηματιστεί μία κόκκινη, έντονη γραμμή, που ήταν σίγουρα από το χοντρό σκοινί που τους περιέβαλε. Στα πόδια του το τζιν του είχε τσαλακωθεί υπερβολικά πολύ και αναρωτήθηκα πόση ώρα προσπαθούσε να αποδράσει για να έχουν τόσο προφανή αποτελέσματα οι αποτυχημένες προσπάθειές του.
«Καλημέρα!! Πως κοιμήθηκες;» με ρώτησε με ένα τεράστιο χαμόγελο η Alice. Εάν δεν την ήξερα και δεν ήμουν σε αυτήν την κατάσταση, θα πίστευα ότι αυτό το χαμόγελο ήταν αληθινό. Ακόμη και σαν αδερφή μου, την μισώ. Την κοίταξα θυμωμένος.
«Ω έλα μη μου θυμώνεις. Εγώ που σου έφερα και παρέα;» είπε και κοίταξα το αγόρι δίπλα μου. Με κοιτούσε. Τα γαλανά του μάτια, γυάλιζαν . Και ο ίδιος χαμογελούσε. Αλλά είμαι σίγουρος, πως ήξερε, πως δεν θα υπάρξει μέλλον ούτε γι' αυτόν αλλά ούτε και για εμένα.
«Με λένε David!» απάντησε ενθουσιασμένος. Τον κοίταξα παράξενα. Πως γινόταν να είναι χαρούμενος ενώ ήξερε πως θα πεθάνουμε; Κοίταξε την Alice με το ίδιο χαμόγελο. Μία ξανθιά τούφα έφυγε από τον λαιμό του αποκαλύπτοντάς μου, τον πορτοκαλί δράκο που είχε στον λαιμό του. Κοίταξα και εγώ την Alice με περισσότερο θυμό αυτήν την φορά.
«Ω έλα μην της θυμώνεις!» είπε ο David. «Είναι μικρούλα ακόμη. Δεν καταλαβαίνει την συνέπια των πράξεών της.» είπε. Η Alice σαν να παρεξηγήθηκε έφυγε από το δωμάτιο νευριασμένη. Το χαμόγελο του David έσβησε κατευθείαν και άρχισε να σπρώχνει την καρέκλα προς τα πίσω. Σε μία στιγμή πήγε να πέσει αλλά βρήκε την ισορροπία του ξανά.
David's POV
Μόλις βγήκε η Alice από το δωμάτιο άρχισα να σπρώχνω την καρέκλα προς τα πίσω με τα πόδια μου. Πίσω μου είχε μία μυτερή, μεγαλούτσικη πέτρα, όπου εάν έπεφτα κάτω, θα μπορούσα να σκίσω το σκοινί. Μόλις έφτασα κοντά της, προσπάθησα να κάνω την καρέκλα να πέσει. Μόλις τα κατάφερα άρχισα να τρίβω το σκοινί πάνω της. Παρόλο που θα μπορούσα να πεθάνω έτσι, γιατί εάν πήγαινε η πέτρα λίγο πιο δεξιά ή αριστερά θα μπορούσαν άνετα οι φλέβες του καρπού μου να κοπούν. Αλλά η τύχη ήταν με το μέρος μου. Κατάφερα να σκίσω το σκοινί και μετά έβγαλα όλο το υπόλοιπο από πάνω μου. Το αγόρι δίπλα μου με κοιτούσε άναυδο και τον έλυσα. Κοίταξα το μέρος. Ήξερα πώς να αποδράσω.
«Ευχαριστώ. Με λένε Peter επί ευκαιρίας.» είπε.
«Έλα από εδώ.» είπα αλλά τότε η Alice μπήκε.
«Το ήξερα πως άκουσα έναν θόρυβο. Συγγνώμη David αλλά δεν θα σε αφήσω να αποδράσεις αυτή τη φορά.» είπε.
«Συγγνώμη Peter, δεν τα κατάφερα...» είπε θλιμμένος.Grey's POV
Ο Peter δεν ήρθε στο σχολείο. Τον πήρα άπειρες φορές στο κινητό αλλά δεν απαντούσε. Μέχρι και στο σπίτι του πήγα αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Άρχισα να ανησυχώ.
Μήπως κάτι του συνέβη; Μήπως του έκανε κάτι η Alice; Τον απήγαγε;!
Το μυαλό μου πήγαινε μόνο στο κακό. Είχα κακό προαίσθημα...
------------—--------------------
Γεια σας και παλι!
Ελπιζω να σας αρεσε αυτο το κεφαλαιο μου και αν σας αρεσε καντε vote και γραψτε την αποψη σας στα σχολια!
Love yaaaaaSTAY AWESOME ❤️💜💛💚
KAMU SEDANG MEMBACA
Dragon Boys ✔️
Aksi*ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ* 4 αγόρια στο ίδιο σχολείο. Ο καθένας τους, διαφορετικός. Μα κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει φέτος. Κάτι θα συμβεί και θα αλλάξει την ζωή τους για πάντα. Τι θα είναι αυτό; Μήπως έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους; Μήπως τον ίδιο εχθρό; Με...