Soğuk bir kış günü hastane bahçesininin beyaza bürünmüş mutluluğunu taşıyordum. Tane tane yeryüzüne inen kar beni arkadaşlarla kar topu oynama ya itmişti. Ben her ne kadar kendimi güzel bir şekilde ifade etsemde kalabalık arasında konuşamamaya kendimi gergin hissetmeye başlıyordum. Büyük bir arkadaş topluluğumuz vardı. Hepimiz hemşire adayıydık . Lise son sınıf öğrencisi stajyer hemşireydik. Başka başka okullardan gelen öğrenciler ve bizim dörtlü tayfa tek kelimeyle muhteşemdi. İşte o gün yemekhane çıkışında nurun gazına gelerek diğer okullarla kar topu savaşı yapmaya başladık. Kimin kime kar topu attığı belli değil diyecekken Nur ile Alinin birbirlerine kar attığını gördüm. Hatta Canan bu olayı Nurun telefonuna videoya çekiyordu. Ne olduysa o gün oldu . Nur sevgilisi olmasına rağmen Aliye yapmadığı şeyler kalmamıştı. Hatta onun hakkında öyle şeyler öğrenmişti ki benim aşka inancım yok olmuştu. Ülkücü bir babanın ülkücü oğluymuş. Tabi ülkücü demek güçlü demekti . Bir olay olsa ilk çağıracağı kişiler ocaktaki arkadaşlarıydı. Kısacası arkası sağlamdı. Stajın ilk ayları Nur da dahil herkes Aliden bahsediyordu. Sanki bütün kızlar ona aşıktı. Ondan öylesine nefret ediyordum ki kendini bir şey sanan arkasındaki insanlara güvenen çapkın bir insandı. Çapkın dedim çünkü bütün kızlar ona bakıyorsa illaki bir şeyler yapmıştır.
Birinci dönem onunla karşılaşmakla geçti . Nurun ona karşı ilgisi beni çileden çıkarıyordu.
Aliyi sevmiyordum.
Nefret ediyordum. Ama neden bu kadar çok düşünüyordum , işte bunu bilemiyordum.
