Bölüm 1

2.5K 80 6
                                    

     Başıma geleceklerden habersiz, yoldan geçen insanlara ve havaya bakıp ne güzel bir gün diye aklımdan geçiriyordum. Kaldırımda üç tekerlekli bisikleti sürmeye çalışan küçük bir çocuk vardı. Bir anda dengesini kaybetti ve yere düştü. Ağlamaya başlayınca yerden kaldırmak için yanına gidecekken bir anda yer sallanmaya başladı. Deprem oluyordu sanırım. Kısa bir süre sessizlik yaşandı. Bekliyordum fakat sallantı durmuyordu. İnsanlar panik olmaya başladılar. Herkes ne yapacağını bilemez halde oraya buraya koşturmaya başladı. Nedenini bilmeden dümdüz yürüdüm sanırım ileride ne olduğunu görmek istiyordum. Önümdeki yolu aşınca korkunç bir manzarayla karşılaştım. Uçurumun sonundaki denizde kocaman bir girdap vardı ve herşeyi içine çekiyordu. Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığımda daha önce orada olmayan bir şey gördüm!

     Ve alarmın sesiyle uyandım. Güneşli bir güne uyanmıştım fakat daha başlamadan kaybetmiştim, yine enerjim düşüktü. Nedense bu kafamı kurcalayan rüyalarım beni halsiz bırakıyordu. Uykumun yetersiz olduğunu düşünerek uyku saatimi 6 saatten 8 saate çıkarmıştım fakat yine işe yaramamıştı. O rüyamda gördüğüm şey neydi öyle? Gökyüzünde başka bir gezegen vardı. Aynı dünya gibi mavi muhtemelen su ihtiva eden ve atmosferi olan bir gezegen. Sanırım hayal dünyam çok geniş olduğu için böyle saçma sapan şeyler görüyordum.

     Tüm bunları düşünürken hayatımı otomatiğe aldığım için çoktan hazırlanıp iş için disari çıkmıştım ve çalıştığım yer olan süpermarketin yolunu tutmuştum. Neden süpermarkette çalışıyordum mesleğim bu muydu hayır. İş güvencem var mı hayır her gün çıkartılacak mıyım kötü bir muameleyle karşılaşacak mıyım endişesi içinde yaşıyordum. Üstüne üstlük üniversite mezunuydum. Boşa giden 4 yıl.

     Belki gözlerimi kapattığımda kafayı yeme sebebim de buydu. Ama kendi ayaklarımın üstünde durmaktan başka çarem yoktu. Öğrenciliği çok özlüyorum o zaman hayatın haksızlıklarla dolu olabileceği hiç aklıma gelmiyordu. Bilinçsizlikten mutluydum. Of neyse eve gelip de kedimi görünce kendimi iyi hissetmeye başlıyorum. Zaten eve gelince sadece yemek yiyip uyumaya vakit kalıyordu. İş yerinden yemek bile vermiyorlardı. Resmen köleyim. Evet ben haftanin 7 gunu, gunde 12 saat çalışıyorum. Buna özel sektör deniliyor. Üniversitede mutluluk içinde okurken insan bu durumlara düşebilecegini düşünemiyor..

ŞüpheHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin