Ang buhay ay isang sugal- Manalo o matalo ka man ang mahalaga ay sinubukan mo at ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.
Siguro nga isang laro ang buhay kung saan may mawawala, may matatalo, may panibagong level, may iba't ibang pagsubok at lahat ay walang kasiguraduhan- pwera sa isang bagay- iisa lang ang mananalo.
Tinuro saakin ng aking Lolo 'You win or you lose, its your choice' Nasasaakin ang desisyon kung saan ba ang lugar ko, hindi pupwedeng pangalawa ka dahil kapag pangalawa, talo ka. If you want to win, aim for number 1.
I'm not entirely sure kung saan ako nabibilang, pero sisiguraduhin ko- ako ang mananalo.
"Ang Validictorian ngayong matatapos na taon ay si Leighrah Adrianne Montevideo." Hindi matago ng iba kong mga kaklas ang pagkadismaya, ang iba naman ay nasanay na. I'm a Grade 11 student. Next year ay ang aking last year sa high school. Ilang taon kaming magkakasama ng mga kaklase ko at lagi nalang ako ang nangunguna.
Hindi maiiwasan ang magkaroon ng mga kakompitensya sa pagiging una kaya hindi na ako nagulat ng tumayo si Aya. "Again?!" reklamo neto sa aming guro na walang ka interes-interes sa pag dadaldal niya
"This isn't fair, Ms.Kelen! I did my best and how the hell did she land on number 1?!" Hindi parin siya tumitigil. Biglang hinampas ni Ms. Kelen ang lamesa niya na gumawa ng ingay kaya napahinto ang lahat.
"I know you're dissapointed, Aya. But.." klinaro niya pa muna ang lalamunan niya bago magsalita. "You're best isn't good enough." Inayos niya ang gamit niya at tumayo sa kinauupuan. "Congratulations, Ms. Montevideo." Bahagya siyang ngumiti at lumabas ng aming silid.
Umub-ob ako sa lamesa at pinapakinggan ang mga ampalaya kong mga kaklase.
"C'mon, nakakasawa na siya lagi ang una."
Edi agawin mo kung kaya mo.
"I'm way better than her."
Eh bakit hindi ikaw ang nangunguna.
"Napakadali naman maging number one, kaya ko nga e!"
Bakit hindi mo gawin?
Nagsawa na ako sa mga walang sawang pagrereklamo nila kaya nag earphones nalang ako. They're too immature.
You win or you lose, your choice. Yan lang ang pinanghahawakan ko lagi. I can't be number two, kundi talo ako sa laro ng buhay.
The world is a cruel world to live in. Hindi lahat kinakaya, pero ang iba kinakaya kaso minalas dahil hindi sila ang nanalo.
Napahinto ako sa iniisip ko n maramdaman ko na may umaalog sa balikat ko. Nakatayo ang isang may katangkaran at magandang dalaga sa harap ko.
"kayla." bati ko dito. Hindi siya ngumiti. May inabot siya saaking sulat na nakaselyado ng pamilyar na simbolo. Tinignan ko muna ito bago buksan.
It was an invitation to a Party, again. My Dad loves to throw unnecessary parties just to show off.
Iniabot ko pabalik ang envelope. Tinaasan niya ako ng kilay. "Hindi ka nanaman pupunta?" tanong nito.
I chuckled. "Kelan ba ako pumunta sa mga walang kwentang event na yan."
Si Kayla ay hindi isang ordinaryong studyante. She's the only one na may lakas ng loob na lumapit saakin, well.. that's her job.
Anak siya ng sekretarya ni Dad, pinag aral siya kapalit ang pag bantay saakin na hindi naman namin pinapaalam kahit kanino.
Kaya sa mata ng iba, Kayla is my BFF kung tawagin nila.
Tinago niya ang envelope. Hindi na ako nakabalik sa pagmuni muni ng dumating na ang sumanod naming teacher.
----
"Good evening, Ma'am Leighrah." Nagbow ang kasambahay namin ng pumasok ako sa bahay. Kasunod ko lang si Kayla na kaninapa ako kinukulit tungkol sa Party na yan.
"I'm not going." Pag tanggi ko, pero napaka tyaga talaga niya na mapapayag niya ako. Well, goodluck Kayla.
"Pleaseeeee." Hinawakan niya na ang kamay ko. Nakapuppy eyes siya saakin.
-_- "
That never works. Tinanggal ko ang kamay niya sa pahkahawak saakin. "Call dad." biglan napangiti siya ng marinig ang sinabi ko pero nawal din agad ng dinugtungan ko.
"Tell him.. a no is a no." saka ay umakyat ako ng hindi siya nililingon.
This house is big- no, its Gigantic. Mansyon kung tatawagin. Iilan lang kaming nakatira dito- 5 kasambahay, 3 driver, si Kayla at si Popsie- ang lolo ko.
Kumatok ako sa kwarto niya bago pumasok. Nakaupo siya sa may desk niya at nagsusulat nanaman. Mahilig si Popsie magsulat, yun nga lang hindi niya sakin pinapabasa. Pagnapublish nalang daw saka ko basahin.
He owns Re-write inc. A publishing company,it's a family business na ang CEO ng kompanya ay ang tatay ko.
"Pops." tawag ko dito. Humarap naman siya sakin at ngumiti. "You're home, angel." I kissed his cheek.
Siya lang ang nagpalaki saakin. Momsie- my lola, died when I was 5 years old. Dad was never around, he provided me everything I want except for a Father figure. He has another family,no, I'm not an illegitimate child.... they are.
"You're writing again." sabi ko dito at pilit na sinisilip ang sinusulat niya. Bago ko pa mabasa ang sumunod na salita ay isinara niya na ang libro. He writes in a notebook- not in a laptop, nor on a typewriter- a notebook. Pinapatransfer naman niya kay Mildred, his assistant.
"c'mon, pops. Its been years since you started writing that." he just smiled and shook his head at me. "Great things comes to those who wait."
Another words of wisdom from pops. Hindi na ako nagsalita pa, useless lang kung makikipag talo ako sakaniya. "I'll just go and get dressed." sabi ko at naglakad papalayo.
"Angel." Tawag niya saakin kaya napatingin ako. He always calls me Angel, kasi mukha daw akong anghel noong ipinanganak daw ako.
'Congratulations, my dear." I smiled. He already knew of course.
Naglakad ako papunta sa kwarto ko at nagbihis ng pambahay.
"Congratulations, Aiane." Binasa ko ang nakasulat sa litrato na nasa gilid ng kama ko. It was a picture of me and my mom. She was hugging me, it was my graduation noong prep ako. That was the last time I heard of her.
Hindi ko alam kung para kanino ko ginagawa ang lahat ng to, pero one thing is for sure- I will win this gamble.
![](https://img.wattpad.com/cover/120388045-288-k385064.jpg)
BINABASA MO ANG
Something wonderful
Teen FictionWhen life gives you lemons, make lemonade When life gives you a rock, build a boulder When life gives you something wonderful, make the most out of it.