It Started with YOU and ME

Chapter 9: What Happened Last Night

Dwayne's POV

"Hey Tristan! bakit mo naman naisipang dalhin ako ngayon dito sa park?"

"Hmm..ayaw mo ba?"

"No! hindi noh! sa totoo lang natutuwa akong dito tayo ngayon pumunta kasi madalas kapag nalabas tayo, lagi na lang tayo napunta sa mall..teka, pano mo nga pala nalaman tong lugar nato?"

"Sa totoo lang, napadaan lang ako dito sa park nato and nung makita ko, ikaw agad yung naisip ko dahil alam kong mahilig sa flowers..at dahil maraming bulaklak dito, kaya dito kita dinala.."

"Wushuu! kunyari ka pa! ako lang naman lagi ang nasa isip mo!"

"Ahhh...halika na, maglibot tayo sa park.." sabay hila sa kanya..

"Hahahahaha! yiiee! change topic~!! hahahaha"

Habang naglilibot kami sa park may nakita kaming isang batang babae at naiyak, kaya naman hinila ako kaagad ni Lhouisse at nilapitan namin yung bata..

"Hi baby girl! why are you crying?"

"Huhuhuhuhu..*sobs* huhuhuhuhuhu.."

"Are you lost?"

"Tss..halika na..baka nandyan lang yung--"

"Shhhh!..(sabay takip ng bibig ko) tulungan na natin sya...please.." bulong nya sakin..

"Pero--"

"Please? pumayag ka n-"

"Okay fine."

"Thank you!..so baby girl, are you lost?"

"Huhuhuhuhu..*sobs* *sobs* mommy..huhuhu.." - sabi sabay tungo..

"Okay..were going to find your mommy huh..so please baby stop crying.."

.....................................................................

" Napapagod na ko...ahmmm..baby girl let's just sit here for a while, let's take a rest first so that we have an energy to find your mom.. 'kay"-sabi nya tapos ngitian nya yung batang babae..

"Owkay.."-sabi naman nung bata at ngitian sya..

"Lhouisse..dito muna kayo sa bench nato and wag kayong aalis..bibili lang ako ng pagkain dun..baka kasi nauuhaw o nagugutom ka na pati na rin yung bata.."-ako

"Okay..Be right back.."

................................................

"Ang haba ng pila..buti na lang nakabili na ko at salamat rin at makakalabas na ko dito.."- bulong ko

Tanaw na tanaw ko mula dito sa kinatatayuan ko sina Lhouisse at yung bata..ang sarap naman nilang panoorin dahil parehas silang nakangiti at parang laging walang problema..nakakagaan lang ng loob. bakit kaya ganun, napakaganda nya talaga kahit saang anggulo lalong-lao na kung nakangiti sya, kahit kailan hindi ako magsasawang tumingin sa kanya.

Mayamaya habang naglalakad ako palapit sa kanila, nakita kong tumakbo yung bata papunta sa kalsada at hinabol naman sya kaagad ni Lhouisse..napakabilis ng mga pangyayari at hindi ko na rin namalayan na nabitawan ko lahat ng hawak ko dahil nakita kong may papalapit na kotse at masasagasaan yung bata pati na rin si Lhouisse kaya tumakbo ako papalapit sa kanila..pero sa kasamaang palad...

Huli na ang lahat..

Hindi ko na naabutan..

Hindi ko sya nailigtas..

====================================================================

Dalawang taon...