Victor's Daughter

Hoofdstuk 6

Oké dan Ash. Ik loop door de gangen en Syntia volgt me op een drafje. 'Zet toch niet zo'n grootte stappen.' Moppert ze. Ik haal mijn schouders op en loop gewoon verder. Als we bij mijn kamer komen zegt ze dat ik even moet wachten. 'Je kan even douchen. Was je haar en trek schone kleren aan.' Ze kijkt afkeurend naar mijn jurkje. 'Er is zeep en shampoo klaar gelegd, ook handdoeken en kleren.' Ik knik. 'Nou hup hup, opschieten we moeten zo weg.' Ze maakt een beweging met haar hand en duwt me naar binnen. Ik kijk nog een keer chagrijnig achterom en doe de deur dicht.

Na 5 minuten gedoucht te hebben zeg ik de kraan af en stap ik uit de enorme douche. Ik droog me af en borstel mijn haar. Ik sla mijn handdoek om me heen en loop de badkamer uit. 'Verdomme wat doe jij nou hier?' Zeg ik geschrokken als ik Ash tegen de deur geleund zie staan. Ik kijk hem boos aan. 'Had je niet even kunnen zeggen dat je binnenkwam ofzo? Voor hetzelfde geld was ik hier naakt binnen gelopen.' Ik loop naar de kast om er kleren uit te pakken. Ash slaat nonchalant zijn armen over elkaar. 'Stel je niet zo aan. Ik moest je komen halen.' Ik rol met mijn ogen. 'Dus dan kom je hier zomaar binnenlopen.' Ik pak het stapeltje kleding wat in de kast ligt. 'Blijkbaar.' Zegt hij, licht geïrriteerd. 'Ga je nu aankleden, ik ga geen uren wachten.' Ik kijk hem aan. 'Je hoeft niet te wachten, je kan gaan.' Hij haalt zijn schouders op en loopt de kamer uit.

We rijden richting de trein. Mensen staan naast de weg naar ons te zwaaien. Ik zwaai terug, en lach als een boer met kiespijn. Ik probeer uit te stralen dat ik het leuk vind om te gaan vechten in de arena, dat ik positief ben en weet dat ik terug zal komen. Ik ben blij als we aangekomen zijn en de trein in moeten, uit het oog van alle mensen. 'Niemand geloofde je hoor.' Zegt Ash en ik haal mijn schouders op en loop weg, verder de trein in. Hij lacht verwijtend en komt me achterna. We krijgen een rondleiding, en we krijgen te zien waar onze slaapplekken zijn. De trein is enorm en ik kan genieten van de manier waarop het ingericht is. Als ik ben gaan zitten in een rode, zachte en comfortabele stoel, zegt Syntia dat we ongeveer 2 dagen in de trein blijven. 'Oké.' Ik vind het niet zo erg, alles is beter dan de arena. Ik pak de afstandsbediening en zet de tv aan die voor me aan de muur hangt. Al snel wordt het zwarte scherm gevuld met kleuren. Ik zie een arena, en mensen. Dit zijn De Hongerspelen van vorig jaar. Snel druk ik de tv uit. Nee, dit hoef ik niet te zien, die waren gewoon verschrikkelijk. Ash is in de stoel naast me gaan zitten. Hij zucht en steekt zijn hand uit. Hij knikt naar de afstandsbediening die ik vast heb. 'Wat?' Vraag ik geïrriteerd. 'Afstandsbediening.' Zegt hij scherp. Nou die is ook in een goede bui. Ik leg de afstandsbediening op het tafeltjes naast me, verder weg van Ash. Ik sta op en loop weg. 'Kinderachtig.' Hoor ik hem nog zeggen voor ik de coupé verlaat.