Victor's Daughter

Hoofdstuk 7

Ik rol met mijn ogen. Nadat Syntia ons samen gezien heeft doet Ash afstandelijk en chagrijnig. Misschien is zijn ego gekwetst, omdat de buitenwereld niet mag weten dat hij ook nog een hart heeft. Aansteller. Ik loop naar de eetcoupé. Er is niemand, maar er staat wel eten. Ik grijns. Ik heb nog niet ontbeten dus ik loop naar de tafel en schuif aan. ‘Smakelijk eten.’ Mompel ik, gewoon voor het gevoel. Eigenlijk is het best dom, want in jezelf praten is een beetje raar. Dat idee wordt bevestigd door Ash, de net de coupé binnen komt lopen. ‘Praat je nu ookal tegen jezelf?’ Hij slaat zijn ogen ten hemel, alsof het allemaal niet erger kan. Ik zucht. ‘Zeur niet zo.’ Zonder erop in te gaan gaat het tegenover me aan de tafel zitten. Ik volg elke beweging die hij maakt. ‘Je hoeft me niet zo te scannen hoor.’ Zegt hij, zonder op te kijken van het broodje dat hij in 2en snijdt. Ik schrik, ik wist niet dat hij doorhad dat ik naar hem keek. ‘Dat deed ik niet.’ Mompel ik , hopend dat hij dat als de waarheid aanneemt. ‘O dat deed je dus absoluut wel.’ Ik rol met mijn ogen, die jongen moet altijd alles beter weten. Hij heeft wel gelijk, maar toch. Ik reageer niet meer en ga verder met eten. ‘Er zit wat in je haar.’ Mompelt Ash en ik kijk op. Hij kijkt me aan. ‘Wat zei je?’ ‘Er zit wat in je haar.’ Herhaalt hij. Hij buigt voorover en haalt voorzichtig wat aardbeienjam uit mijn haar. Hij raakt lichtjes mijn wang aan. Zijn hand voelt koud, maar ik beweeg niet. Ik voel dat zijn vingers langer mijn wang aanraken dan dat nodig zou zijn, maar ik vind het geen probleem. ‘Dankje.’ Zeg ik als hij zijn hand afveegt aan zijn servet. ‘Pas de volgende keer maar op met je jam, ik ga het er niet elke keer uithalen.’ Daar is de serieuze, harde Ash weer. Ik zucht van binnen. Ik dacht, misschien doet hij weer als gisteravond, maar dat is niet het geval. ‘Ik ga.’ Hij staat op, en loopt de coupé uit. Ik kon niet eens doei zeggen.

‘Waar is Ash?’ Cyntia komt op haar hoge hakken de eetcoupé binnen gelopen met een man achter haar aan. Ik haal mijn schouders op. ‘Hij is een kwartier geleden weggegaan.’ Cyntia knikt. ‘Ga hem zoeken.’ Ik sta op en loop geïrriteerd de coupé uit. Denk ze serieus dat ze me zo kan commanderen? Ja oké, ze kan het, want ik ben Ash nu aan het zoeken, maar ik pik het niet. Ik weet niet eens waar Ash kamer is. Dus elke deur die ik tegenkom doe ik open. Na 5 coupés vol met deuren heb ik eindelijk de goede gevonden. Ik doe de deur  open en zie Ash op bed liggen. Ik bijt op mijn lip en twijfel of ik hem wakker moet maken. Waarschijnlijk wel, want anders zou Cyntia ook niet naar hem vragen. Dus ik ga zacht zijn kamer binnen en ga op de rand van zijn bed zitten. Hij ziet er weer  ziek uit. Net aan tafel zag ik er niks van, maar als ik zo naar hem kijk dan zie ik het wel. Zijn ogen zijn samen geknepen, hij is wit en hij zweet weer. ‘Ash, wordt eens wakker.’ Ik knijp  zachtjes in zijn schouder en kijk bezorgd naar zijn gezicht. Hij kreunt een keer zachtjes en spert dan ineens zijn ogen open. Hij haalt uit met zijn hand en slaat tegen mijn gezicht. Van de schrik val ik naar achter van het bed af. Ik val op de grond en grijp naar mijn neus. Hij bloed. Ash springt op en kijkt geschrokken op me neer. ‘Rose, ik, dit was niet de bedoeling.’ Hij hurkt neer naast me. ‘Je hebt me een bloedneus geslagen idioot.’ Zeg ik bot en ik kijk Ash aan. ‘Ja ik weet het, ik zie het, maar dat was niet mijn bedoeling. Ik dacht dat ik in de arena was, denk ik. Ik weet niet wat ik dacht.’ Hij praat snel en ik versta amper wat hij zegt. Hij staat op en zoekt naar een handdoek. Hij zegt dat ik mijn handen voor mijn neus weg moet halen en hij drukt de handdoek er tegenaan. ‘Sorry Rose, dit was echt niet de bedoeling.’ Hij helpt me met opstaan en wend dat ik achter hem aan moet komen. Ik volg hem naar de badkamer en hij zet de kraan van de wasbak aan. Ik pak zeep en steek mijn handden on het water en maak ze schoon, want ze zitten onder het bloed. ‘Gaat het?’ Ash kijkt me aan via de spiegel en ik knik. Ik neem de handdoek van hem over en verwissel even van kant. ‘Ik moest je halen van Cyntia.’ Ash knikt. ‘Zullen we dan maar gaan?’ Ash loopt me achterna de trein door. Als we de eetcoupé binnenkomen en Cyntia naar ons kijkt slaat ze haar handen voor haar mond. ‘Rose, wat heb jij gedaan?’ Ik kijk naar Ash van over mijn schouder. ‘Ik heb…’ Begint hij. ‘Ik ben tegen een deur aangelopen.’ Cyntia rolt met haar ogen. ‘Let alsjeblieft op de volgende keer.’ Met een zucht ga ik zitten. Ash komt naast me zitten. Cyntia begint te praten. ‘Dit is Marcus. Hij is jullie mentor deze spelen.’ De man knikt een keer naar ons en kijkt van de een naar de ander. De blik die hij dan in zijn ogen krijgt geeft me de rillingen. Het lijkt wel of hij het merkt, want hij begint raar naar me te grijnzen.