Hero - Randy (Rye Beaumont and Andy Fowler)

1

'Sorry, Rye,' zuchtte Andy en hij liep verlegen door.

'Je loopt wel vaak tegen me aan, hè?' Lachte de langere jongen en Andy kon wel zweren dat hij hem zag knipogen.

'Zagen jullie dat?' vroeg hij toen aan zijn vrienden, Jack en Brooklyn, toen ze buiten Rye's gehoorbereik waren.

'Zagen we wat?' Vroeg Brooklyn.

'Brook! Hij knipoogde naar me.' Andy maakte een klein sprongetje tijdens het lopen.

Jack begon te lachen. 'Zie je het voor je? Ryan Beaumont knipoogt naar Andy Fowler? Niemand kijkt naar ons om en jij denkt dat hij knipoogt? Hou jezelf niet voor de gek.'

'Maar Jack, ik weet zeker dat ik het zag.' Andy maakte een pruillipje.

'In je dromen, man.' Brooklyn gaf hem een klap op zijn schouder en daarna gingen Jack en hij het lokaal in, Andy alleen achterlatend. Hij telde de rest van de stappen naar zijn eigen lokaal, terwijl hij zichzelf vervloekte om het feit dat hij geen vrienden had in zijn eigen jaar. Hij zuchtte diep toen hij zich bedacht dat hij wiskunde B had met Rye. De knappe jongen zat vooraan in de klas en Andy had daardoor perfect uitzicht op hem. Niet dat hij dat nou zo erg vond, maar Andy's punten voor wiskunde waren zichtbaar achteruit gegaan sinds Rye vooraan zat, hij kon gewoon alleen nog maar op hem letten.

Eenmaal op zijn plek, pakte Andy al zijn spullen uit zijn tas en keek hij of hij al zijn huiswerk af had, wat natuurlijk het geval was, want hij deed zijn huiswerk altijd ruim op tijd.

Hij hoorde een bekende lach en keek op, Rye liep het lokaal binnen, ging met zijn hand door zijn krullen en voor een moment keken ze recht in elkaars ogen. Andy wist niet hoe gauw hij weg moest kijken en draaide zijn blik naar het raam, waar hij leerlingen in de fietsenstalling zag staan. hij deed maar alsof het interessant was, maar nam het niet echt in zich op.

Na twintig minuten uitleg waar hij duidelijk niet naar had geluisterd, moesten ze opdrachten gaan maken. Andy kreeg het niet voor elkaar om, al was het maar voor tien seconden, zijn ogen van zijn crush af te halen, totdat de lerares zijn naam riep en Rye zich naar hem omdraaide. Snel keek hij op naar Mevrouw Van Dijk.

'Andy Fowler, ga aan je opdrachten werken. Ik weet dat die jongens voorin knap zijn, maar wiskunde is even belangrijker.' Hij werd rood en begon snel de opdrachten te maken. Hij hoorde enkele mensen lachen.

Waarom moest ze daar nou iets over zeggen? Of all things!

'Is Andy gay?' Hoorde hij iemand achter zich vragen.

'Nee, ik ben hetero, ze praat maar wat,' zei hij gefrustreerd tegen haar, iets harder dan hij bedoelde.

Oops.

Doordat het zo stil was in de klas, hoorde Andy nog net dat Rye iets zei in de richting van "ik zei het toch?" En het enige wat hem nog bezighield was de vraag waar in godsnaam hij het over had.

Kent hij me überhaupt? Waarom hebben ze het over mij gehad? Over of ik hetero ben of niet? Hoezo zouden ze het daarover hebben? Ik zie dingen die er niet zijn, waarschijnlijk heb ik het niet goed verstaan.

Na de les stond hij zo snel mogelijk op om het lokaal uit te gaan, maar hij was blijkbaar niet de enige die dat dacht. En opnieuw, zoals elke keer botste Andy weer tegen Rye aan. 'Sorry, dat gebeurt elke keer opnieuw, ik moet gewoon wat beter opletten,' verontschuldigde hij zich.

'Het maakt niet uit, het heeft wel iets leuks.' De oudere jongen glimlacht naar hem en Andy kan het niet laten om hem diep in zijn bruine ogen te kijken. Daarna richt hij zich snel weer naar de deur en loopt zo snel als hij kan het lokaal uit, op weg naar zijn volgende les.

Zijn volgende les ging een stuk beter dan Wiskunde, maar zijn gedachten bleven afdwalen naar Rye.

Toen de bel eindelijk weer ging, haastte Andy zich naar de kluisjes, waar hij ook Jack en Brook zou ontmoeten. 'hoi, nog iets interessants meegemaakt?' Vroeg hij aan de jongens, die samen lachten.

'Brook ging op zijn gezicht.' Jack moest een beetje giechelen.

'Jelle liet me struikelen! Waarom geloof je dat niet?' Brook zag eruit als een klein kindje, dat zijn zin niet kreeg.

'Omdat het leuker is om te zeggen dat je gewoon super onhandig bent.' Andy moest er wel om lachen.

Samen liepen ze naar de kantine. 'Heb jij nog iets meegemaakt, Fowler?'

'The usual. Ongemakkelijke momenten. Elkaar aankijken, tegen elkaar aanlopen. Oh, en mevrouw Van Dijk liet me bijna uit de kast komen'

'Hoe dan?' Jack deed dat gekke wat hij altijd deed met zijn wenkbrauwen.

'Dat leg ik later wel uit.'

Nadat ze gegeten hadden en een beetje tot rust waren gekomen, ging de bel weer en moesten ze weer naar hun lessen.

'We moeten de andere kant op, bye Andy,' zei Brooklyn.

Andy liet weer een zucht gaan. Hij draaide zich om te zwaaien naar zijn vrienden. Bots!