Engrish °°

062

😪😪

---

Eunji's POV

Agad na hinablot sa akin ni Taehyung ang cellphone niya nang makabalik siya sa sala. Napakaseryoso ng aura niya ngayon na lagi kong kinakatakutan. Ayokong magseseryoso siya. Natatakot ako sa kanya.

"Sorry." -humingi na agad ako ng tawad. Pinatay niya ang cellphone niya at ibinulsa ang dalawang kamay niya.

"Anong nabasa mo?" -seryoso niyang tanong kaya nag-aalangan ako sa pagsagot.

"Wala."

Sarkastiko siyang napangisi. "Talaga ba?"

"Hyung—"

"Ano nang plano mo?"-naptingin ako sa kanya at nang magtama ang mga mata namin agad akong umiwas ng tingin. Hindi ko kayang tingnan siya sa mata kapag ganito siya. Taena naiiyak ako sa inaasal niya.

"Hindi ko alam." -nakayuko kong sagot.

"Ako na ang kakausap sa kanya." -gulat akong napatingin sa kanya dahil sa sinabi niya.

"H-hyung, ako na. Ako na lang bahala."-tinatagan ko ang loob ko't nakipagtitigan sa kanya.

"Umamin ka nga.." -bigla niyang sabi. "Mahal mo na ba siya?" -seryoso niyang tanong na nakapagpatahimik sa akin.

------

Suot ang backpack ay lumabas ako nang bahay upang magsimba. Inutusan kasi ako ni mama na maggrocery kaya didiretso na ako sa simbahan. May misa pa naman sa ganitong oras.

Paglabas ko nang bahay ay napatigil ako nang makita ko si Yoongi na nasa harap ng bahay niya at tinataboy ang Bangtan palayo.

"Hindi ko kayo kailangan! Kaya kong maghukay mag-isa! Layas!"

"Bahala ka nga! Kakain kami ng lamb skewers!"

"Edi kumain ka! Tutal diyan ka naman magaling eh! Kumain ka, baboy!"

"Taena neto pigilan niyo 'ko!"

Patuloy lang sila sa pagsisigawan hanggang sa tuluyang makaalis sina Jungkook at maiwan si Yoongi na beast mode padin. Ano kayang nangyari?

"Putangina, ilibing niyo muna ako!" -inis niyang sigaw.

Nang mawala s paningin niya ang Bangtan ay bumuntong-hininga siya—dun na nagtama ang paningin namin.

Bigla siyang naestatwa at nabitawan pa ang hawak na pala. Tapos bigla nalang siyang tumalikod at tumakbo papasok ng dorm niya. Nabangga pa nga siya sa pintuan niya.

Ngayon ko lang naalala kung bakit siya umastang ganun.

****