Gerçekler İnsanları Değiştirir

Öğrenilmeden Önce

(Hep annemin bana masal anlatmasını istedim fakat annemin pisikolojik sorunları vardı. Ben hayatta hem anne  baba ayrılığının darbesini yedim. Hem de ne babam vardı nede annem bu darbeyi yedim. Bide eşcinsellik artık sılanın dediği gibi dövüle dövüle artık dipçik gibi sağlam durmayı öğrendim ben. 1.sınıfta okula kendim gittim. Öğle yemeklerini kendim hazırladım. Tuvalete gitmeyi ilk kendim öğrendim)

Kendimi ailemden gizlemek için yüzüme milyonlarca maske takmıştım. Şimdi o maskeleri taktığım için çok pişmanım çünkü neler kaybettim diyorum. Birinci yazıdan anladığınız gibi benim ailem gerici bir aile. Aşırı dindar bir aile ve akp'li. Bende kendimi gizlemek için dindarlık maskesi taktım. Onlar beni anlamasın diye okulu bıraktım,medrese denen iltica dolu bir yere gittim. Bende biraz açıkçası liseden korkuyodum çünkü gideceğim okul çok düşük puanlı bir meslek lisesi idi. Sonra onlar istiyor diye tarikata girdim. Sonra onlar istiyor diye akp'nin her toplantısına katıldım.Yine onlar istiyor diye kısa pantolon giyemedim,kısa kollu penyeler giyemedim,küpe takamadım,saçımı boyatamadım. Bunlar bana ailemin empoze etmek istedikleri şeyler. Benimde gizlenmek için kabul ettiğim şeyler. Bunlar bana arkadaşlarımı dışlama duygusunu oluşturdu, çoğu kişiyi sırf benim gibi düşünmüyor diye dışladım, ATAMA ATATÜRKE (çok özür dilerim atam) küfür ettim. Ona lanet okudum. Oysa o sadece bize özgürlük verdi. Peki ben içimde ne idim. Kendimi bildiğimden beri et yemeyen, tavuk yerken iğrenen biri. Saçımı maviye veya pembeye boyatmak isteyen biriydim. Küpe takmak isteyen. Sürekli ailem yok iken makyaj yapan biri. Küçükken daha 7 yaşımda kıvırtarak yürüyordum ( burdan ona çok teşekkür ederim benim arkadaşımın abiside eşcinseldi 15 yaşında idi o bana kıvırtmadan yürümeyi öğretmişti ve bana çoğu yaptığım şeyin aileme ters geliceğini söyleyip gizlenmeme yardımcı olmuştu inşallah şuan çok iyi yerlerdesindir.), ince idim, görenler ailemle dalga geçerdi siz bunun cinsiyetini tam tutturamamışsınız diye. Çoğu kişi ben 6 yaşındayken evimize gelir anneanneme bu piç Kürtlerin çocuğuna neden sen bakacaksın onlar baksın dedi. Anneannem her zaman beni korudu. O kadın ona bu çocuğu babasız büyütür isen piç olur dedi. Anneannemde bugün onu bana hatırlattı. Neyse yani ben hiç istediğim gibi yaşıyamadım. Hep onların isteklerini yaptım. Hatta bununla ilgili yarı şarkı yarı kendi yorumum olan bir şey yazdım.

Hiç bir şeye değişmem seni. Seninle geçirdiğim o güzel günleri anlatamam anlamaz kimse. (sevgilim ve dostlarım için yazdım). Kolay değil kalp acısı. Umrumda olmayan sayısız,cevapsız çınlama. Biri bana öğüt veriyor dinliyorum sanıyor.  Sevgimi yakalı. Kaldırıp kenara atalı, sizden iğreneli uzun zaman oluyor.  Yaptığınız ile söyledikleriniz neden farklı. Kalmadı kimseye insafım. Affedemem ben bunları hiç atlatırsınız zihniyetiniz daha çok küçük. Beni her türlü severler diyordum. At gözlükleri ile baktığımdan gerçeği göremiyordum. Din,töre falan filan dediklerinizin hepsi yalan. Benim bir sırrım var bu ülkede açıklanmayacak kadar sır. Bundan çıkıyor hır katlanıyor vuku buluyor, fakat çoğu cezasız. Bu sırdan geçen kim olsa aniden diken. Gerçeği bilende bilmeyende aniden diken. Ya söyler isem kim anlar söylemez isem bileklerimden kan damlar. İçindeydim yalanımın inanmıştım büsbütün. Hayatıma musallat oldu din, karıştı bütün duygularım. Tedirginim her gün. Şimdi söyleyin bana ben mi suçluyum yoksa beni dışlayanlar mı? Öylesine kibirli ki yakmadan bırakmaz rahat. Yobazlar kapıma vardılar güllerle, işlerine gelmeyince vurdular aynı güllerin dikenleri ile. Vurdlar sözlerle. Aklıma gelen başıma geldi. Aşkım soğudu. Oyuncak ettiler duygumu. Artık hiç bir yalanı sürdürmek istemiyorum. Türlü saklanbaç oyunlarından aklım yoruldu. Nerdesiniz bana hep yanındayız diyenler. Belirleyin artık yanımdamısınız karşımda mı?. Ben bir sırra sahibim her kez bana düşman. Ben çok büyük aileye sahiptim hepsi yalan. Şahit oldum ailemdeki çoğu kişi zorla almış sevgiyi. Bu hayatta mutlu nefes aldırmazlar Bu can sıkıntısını iyileştirmeye izin vermezler. Onlar tarafından kurulmuş bir makinayım. Ya arıza yaparsam. Onu yapmam gerekirken bunu yaparsam. Ya bir çuval inciri mahfeden ben olursam ( yalan söyler iken hep bunu düşünürdüm. Onlar böyle istiyor ya onları hayal kırıklığına uğratırsam gibi). Bir daha düşünecek olsam. Güvenirmiydim pek sanmam. Nede zormuş beni kabullenmek. Sohbetleri ne düz etek haz almam. Çoğundan hoşlandığımı pek sanmam. İnkarı bırakın kabullenin artık. 21. yüzyıldayız düşünceniz hala aynı. Zaman değişiyor fakat siz hala olduğunuz yerdesiniz. Olacakları biliyorsunuz ben değişmiyeceğim zorlamayın artık yakmayın canımı. Yapabileceğiniz hiç bir şey yok iken neden hala zorluyorsunuz. Sadece şunu istiyorm kabullenin beni,olduğum gibi. 

;)Biraz acemice ama babamda iken elime geçen her kağıda buna benzer şeyler yazdım arkadaşlar. Onlarıda size anlatacağım.SONRA BİRİNCİ SAYFADA YAZDIKLARIMDAN DEVAM EDECEĞİM. Fakat şimdilik bu kadar iyi günler;)