hayal meyal,
kedilerin yalnız olduğu bir mahallede,
güzel birinin oturduğu evin,
ışığı yandı.
merdivenlere oturup uzun uzun izledi,
evini,
evin kokusunu,
ve mahallenin onunla dolan güzelliğini.
ışık kapanıncaya kadar bekledi,
sokak lambası sönünceye kadar sonra
ve o gece öğrendi işte,
Güneş'in tam evinden doğduğunu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ineffable
Puisisana nasıl sesleneceğimi bulamadım, adını söyledin ama sana göre çok sönüktü, ama adın dilimden hiç düşmedi tabii.
