Αν με ρωτήσεις σήμερα τι κάνω θα σου πω καλά, και θα το εννοώ γιατί πλέον έχω καταλάβει τι σημαίνει να μην είσαι καλά. Τι σημαίνει να λυγίζεις. Και το εκτιμώ.. Εκτιμώ που είμαι όρθια ακόμα.
Οπότε ναι σήμερα είμαι όρθια.
Είμαι καλά.
Έγιναν πολλά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα.
Άλλαξα.
Σίγουρα άλλαξα.
Ξέρεις μου λείπεις. Το ξέρω βαρέθηκες να διαβάζεις στα κείμενα μου ότι μου λείπεις..μα πιο πολύ και από εσένα λείπω εγώ σε εμένα.
Μου λείπει ο παλιός εαυτός μου.
Αυτό που ήμουν πριν σε γνωρίσω. Τότε που δεν είχα σπάσει ακόμα μέσα μου.
Ναι είχα ραγίσει..αλλά δεν είχα σπάσει ακόμα.
Δεν βούρκωνα με το παραμικρό.Δεν ξέσπαγα στους πάντες και στα πάντα.
Θέλω να γυρίσω τότε που δεν ζητιάνευα αγάπη από τον καθένα.
Απομακρύνθηκα από κάποιους ανθρώπους και συμβιβάστηκα με καταστάσεις στην ζωή μου από τις οποίες δεν μπορούσα να ξεφύγω.
Έφυγαν όλοι όσοι με αγαπούσαν από δίπλα μου, κάποιοι από μόνοι τους, κάποιους τους έδιωξα εγώ με "βία".
Ήρθαν καινούργιοι.
Και εκείνοι μ'αγαπάνε.
Τουλάχιστον έτσι λένε.
Φοβάμαι.
Φοβάμαι όσους λένε πως μ'αγαπάνε και νοιάζονται για μένα.
Μάλλον φταίει που όσοι με έχουν αγαπήσει στο παρελθόν είναι οι ίδιοι που με έσπασαν.
Φοβάμαι.
Πολύ.
Αλλά αυτό δεν με κρατάει πίσω.
Κάνουν βόλτες πολλά σάπια πράγματα στην ζωή μου αλλά συνεχίζω να στέκομαι όρθια. Ίσως να είμαι πιο δυνατή από όσο πίστευα.
Έχω χιλιάδες φωνές να ουρλιάζουν μέσα στο κεφάλι μου μα η δίκη μου είναι πιο δυνατή.
Έβαψα τα μαλλιά μου μαύρα.
"Μαύρα σαν την ψυχή σου" αστειεύεται μια γνωστή μου κάθε φορά που με συναντάει.
Ίσως και να έχει δίκιο.
Άλλαξα στέκια, ρούχα, το δωμάτιο μου το έκανα μπουρδέλο και το έφτιαξα ξανά από την αρχή.
Όποτε βρίσκω ευκαιρία γελάω. Γελάω με την ψυχή μου.
Βγάζω φωτογραφίες. Τα πάντα.
Θέλω να θυμάμαι τα πάντα. Γιατί ξέρω..
Ξέρω ότι στο πέρασμα του χρόνου μόνο οι φωτογραφίες μένουν ίδιες.
Γράφω.
Γράφω συνέχεια.
Αποτυπώνω στιγμές και συναισθήματα στο χαρτί.
Είναι ο μόνος τρόπος για να μην αποτρελαθώ.
Αρπάζω κάθε ευκαιρία που μου δίνεται για να ταξιδέψω.
Όταν αλλάζω τόπο μπορώ να είμαι αυτή που θέλω εγώ να είμαι...δεν με ξέρει κανείς και δεν ξέρω κανέναν.
Εκτιμώ κάθε καλό που έρχεται μπροστά μου.
Και δεν ξεχνάω.
Τίποτα και κανέναν.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου θα μπορούσα να πω πως αν η ζωή μας γαμάει εγώ εκείνη την έχω γαμήσει χίλιες φορές περισσότερο.
Προχωράω μπροστά.
Και στέκομαι ακμαία.
Εδώ.
Υψώνοντας τα μάτια ψηλά στα αστέρια.
