Μην στεναχωριέσαι για τους ανθρώπους που έφυγαν.Είναι άσκοπο να τους κρατάς δεμένους στην ζωή σου.Δεν είπα ότι είναι εύκολο,απλά δεν κουράστηκες να τους δίνεις τα πάντα και αυτοί να μην εκτιμούν τίποτα; Δεν κουράστηκες να σκορπάς το χαμόγελο σου σε πρόσωπα που δεν σου αρμόζουν; Όπως λέω πάντα,η ζωή είναι ρίσκο και οφείλεις στον εαυτό σου κάτι παραπάνω απο τέτοιους ανίκανους ανθρώπους.Και εδω τίθεται ίσως το ερώτημα " γιατι ανίκανους"; και η απάντηση είναι εύκολη φίλοι μου.Οι άνθρωποι γεννήθηκαν με το πολύτιμο δώρο της όρασης αλλά είναι αισχρό το να μην βλέπει κανείς σας! Το να μην προσπαθεί κανείς σας! Το να μην ρισκάρει κανείς σας.Ας μιλήσουμε καθαρά..μην μπερδεύετε το "κοιτώ την πάρτη μου" με το "νοιάζομαι",κανείς σας δεν νοιάζεται πράγμα πολύ άσχημο για μένα.Μιλάτε για ελεθερία με περιορισμένο νου.Λέτε ότι πάτε μπροστά,ενω είστε 10 βήματα πίσω,λέτε οτι αγαπάτε ενω δεν κανετε τίποτα.Και τώρα για να καταλάβω,έχετε όνειρα;
